Hungry Like the Wolf

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hungry Like the Wolf
Wykonawca singla
z albumu Rio
Duran Duran
Strona B

„Careless Memories”

Wydany

maj 1982

Nagrywany

Londyn, 1982

Gatunek

nowa fala

Długość

3:41

Wydawnictwo

EMI

Producent

Colin Thurston

Twórca tekstu

Duran Duran

Singel po singlu
My Own Way
(1981)
„Hungry Like the Wolf”
(1982)
Save a Prayer
(1982)

„Hungry Like the Wolf” – utwór wydany w maju 1982 roku przez brytyjski zespół Duran Duran. Jest to drugi singel z ich drugiej płyty studyjnej Rio. Teledysk do utworu pozwolił zespołowi na zdobycie pierwszej nagrody Grammy w kategorii Best Short Form Music Video. Klip został wyreżyserowany przez Russella Mulcahy’ego i wykonany na Sri Lance. W Stanach Zjednoczonych utwór wydano ponownie 3 grudnia 1982[1].

Nagrywanie[edytuj | edytuj kod]

„Hungry Like the Wolf” został nagrany wiosną 1982 roku w piwnicy głównej siedziby wytwórni EMI w Londynie. Cała piosenka powstała w ciągu jednej soboty; z upływem czasu każdy członek zespołu wchodził do studia i pracował nad swoją częścią, tak że wieczorem piosenka była gotowa. W wywiadzie udzielonym dla magazynu „Blender” Andy Taylor wyjawił, że pomysł na utwór powstał w wyniku eksperymentowania z nowymi technologiami. Odnosi się to do połączenia automatu Roland TR-808 z sekwencerem i syntezatorem. Słowa utworu były inspirowane baśnią o Czerwonym Kapturku[1]. Śmiech na początku utworu i późniejsze krzyki zostały wykonane przez dziewczynę Nicka Rhodesa[2].

Kilka miesięcy później grupa razem z producentem Colinem Thurstonem ponownie nagrała utwór do swojej drugiej płyty Rio w londyńskim AIR Studios. Colin z zespołem zdecydowali się nie zmieniać elektronicznych fragmentów utworu i ponownie nagrali tylko inne instrumenty i słowa[1].

Teledysk[edytuj | edytuj kod]

W 1982 roku reżyser filmowy Russell Mulcahy, który wyreżyserował pierwszy teledysk zespołu - „Planet Earth”, został ponownie sprowadzony do prac nad klipem do „Hungry Like the Wolf” oraz dwu innych utworów[3]. Zespół chciał nakręcić teledysk w dżungli, na co Mulcahy zasugerował im Sri Lankę, którą niedawno odwiedził[1]. Wytwórnia EMI wydała 200 tysięcy dolarów na podróż grupy na Sri Lankę[4]. Zespół trafił tam w kwietniu, w drodze na zaplanowaną trasę koncertową w Australii[1]. Klawiszowiec Nick Rhodes i gitarzysta Andy Taylor pozostali w Anglii do zakończenia prac nad albumem Rio, podczas gdy reszta zespołu rozpoczęła filmowanie klipu; Nick i Andy polecieli prosto do Sri Lanki po przekazaniu ostatecznej wersji płyty do EMI[5].

Teledysk zawiera sceny w dżungli, rzece, można także zobaczyć słonie, kawiarnie i lokalne targowiska. Według autorów książki The 1980s to wszystko razem przywołuje atmosferę filmu Poszukiwacze zaginionej Arki[6]. W trakcie pobytu zespołu na Sri Lance Andy Taylor zachorował na wirusowe zapalenie żołądka poprzez przypadkowe wypicie wody w lagunie podczas jednej z sesji, co wymagało szybkiej hospitalizacji[7].

Zespół zdobył w 1984 roku nagrodę Grammy w kategorii Best Short Form Music Video. Była to pierwsza nagroda Grammy przyznawana za teledysk[8].

Notowania[edytuj | edytuj kod]

Lista Pozycja
Stany Zjednoczone – Billboard Hot 100[9] 3
Wielka Brytania – UK Singles Chart[10] 5
Polska – Lista przebojów Programu Trzeciego[11] 25
Irlandia – Irish Recorded Music Association[12] 4
Włochy – Federazione Industria Musicale Italiana[13] 32
Kanada – RPM 50 Singles[14] 1

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Johnny Black: The Greatest Songs Ever! Hungry Like the Wolf. Alpha Media Group, 2002-12-20. [dostęp 2016-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-13)]. (ang.).
  2. Sound effects. duranduran.com, 2001-05-17. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  3. Schurk i Denisoff 1986 ↓, s. 364.
  4. Shuker 2001 ↓, s. 171.
  5. Michael Odell: Fame Had Its Way With Us!. Alpha Media Group, 2003-05-15. [dostęp 2016-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-02)]. (ang.).
  6. Stoddart i Batchelor 2007 ↓, s. 124.
  7. Taylor 2008 ↓, s. 104-05.
  8. Winners. Grammy. [dostęp 2016-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-10)]. (ang.).
  9. Hot 100. billboard.com. [dostęp 2012-07-07]. (ang.).
  10. Official Singles Chart Top 75. officialcharts.com. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  11. Hungry Like the Wolf. polskieradio.pl. [dostęp 2016-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-12)]. (pol.).
  12. Hungry Like the Wolf. irishcharts.ie. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  13. Indice per Interprete: D. hitparadeitalia.it. [dostęp 2016-07-10]. (wł.).
  14. Top Singles – Volume 38, No. 3, March 19 1983. collectionscanada.gc.ca. [dostęp 2012-07-07]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Scott Stoddart, Bob Batchelor: The 1980s. Greenwood Publishing Group, 2007. ISBN 0-313-33000-X.
  • William L Schurk, R. Serge Denisoff: Tarnished Gold: The Record Industry Revisited. Transaction Publishers, 1986. ISBN 0-88738-618-0.
  • Roy Shuker: Understanding Popular Music. Routledge, 2001. ISBN 0-415-23509-X.
  • Andy Taylor: Wild Boy: My Life in Duran Duran. Orion Publishing Group, 2008. ISBN 978-0-7528-8338-0.