Husajn Kamil al-Madżid

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Hussein Kamel)
Husajn Kamil al-Madżid
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1954
Tikrit

Data i miejsce śmierci

23 lutego 1996
Babilon

Minister przemysłu zbrojeniowego
Okres

od 4 lutego 1987
do 20 grudnia 1995

Przynależność polityczna

Partia Baas

Husajn Kamil Hasan al-Madżid (arab. حسين كامل حسن الماجد ur. 1954, zm. 23 lutego 1996) – irakijski polityk, minister przemysłu zbrojeniowego, zięć i kuzyn Saddama Husajna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był dalekim kuzynem Saddama Husajna i mężem jego córki Raghad; dzięki temu mógł wejść do ścisłej elity władzy w Iraku rządzonym dyktatorsko przez Saddama Husajna[1]. Był zawodowym wojskowym. Od 1987 nadzorował iracki program zbrojeniowy i przewodniczył Komisji Industrializacji Produkcji Zbrojeniowej[2]. W 1988 stanął na czele nowo utworzonego ministerstwa przemysłu i industrializacji armii, które przejęło kompetencje komisji[3]. W 1991 brał udział w tłumieniu powstania irackich szyitów[4].

7 sierpnia tego roku wraz z żoną, bratem - Saddamem Kamilem al-Madżidem, jego żoną Raną - również córką Saddama Husajna oraz szefem sztabu armii irackiej Nizarem al-Chazradżim zbiegł do Jordanii, gdzie potwierdził, że Irak posiadał i rozwijał arsenał broni masowego rażenia[5]. Uzyskał azyl polityczny i rozpoczął współpracę z UNSCOM i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej asystując w ich inspekcjach w poszukiwaniu broni masowego rażenia w Iraku. Husajn Kamil al-Madżid stwierdził, że po wojnie w Zatoce Perskiej Irak zniszczył posiadane zasoby takiej broni[6]

Do opuszczenia Bagdadu skłonił go fakt, że prowadzony przez niego za przyzwoleniem dyktatora przemyt ropy naftowej został przekazany w ręce syna Saddama Husajna Udajja[7]. Został jednak odrzucony przez żyjących już w Jordanii irackich dysydentów[7][5].

Skłoniło to obydwu braci do powrotu do Iraku; zostali zapewnieni, że ich działania zostały im wybaczone przez Saddama Husajna. W lutym 1996, następnego dnia po powrocie, zostali za zdradę zastrzeleni na polecenie dyktatora; zginęło również kilku członków ich bliskiej rodziny[7][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Farouk-Sluglett i Sluglett 2003 ↓, s. 272-273.
  2. The Flight From Hussein's Camp - NYTimes.com [online], query.nytimes.com [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  3. Farouk-Sluglett i Sluglett 2003 ↓, s. 272.
  4. Aburish S.: Saddam Hussein. The Politics of Revenge. London: Bloomsbury, 2001, s. 310. ISBN 0-7475-4903-6.
  5. a b c Farouk-Sluglett i Sluglett 2003 ↓, s. 292 i 306.
  6. Star Witness on Iraq Said Weapons Were Destroyed [online], FAIR [dostęp 2015-12-24] (ang.).
  7. a b c Tripp 2009 ↓, s. 313.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]