Huta Marta
Na mapach: 
50°15′47″N 19°01′11″E/50,263056 19,019722
50°15′47″N 19°01′11″E/50,263056 19,019722 Zabudowania Marthahütte (po prawej) i potok Rawa na pocztówce z początku XX wieku (po lewej w tle Synagoga Wielka w Katowicach) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
1852 |
| Data likwidacji |
1928 |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 50°15′47″N 19°01′11″E/50,263056 19,019722
| |
Huta Marta − huta znajdująca się w śródmieściu Katowic[1], działająca w latach 1852−1928.
W 1852 nad stawem hutniczym wybudowano walcownię[2][3], która otrzymała nazwę Marthahütte. W 1857 przekształcono ją w walcownię żelaza. Produkowano tu szyny kolejowe (od 1859[2]). Około 1858 w hucie pracowało 80 mężczyzn, 92 kobiety i grupa dzieci[2]. Od 1889 zakład należał do Kattowitzer Aktiengesellschaft für Bergbau und Eisenhüttenbetrieb[2]. W 1892 huta posiadała trzydzieści pieców pudlarskich i jedenaście zgrzewczych[2]. Hutę zamknięto w 1928, a jej zabudowania stały do lat 60. XX wieku. W miejscu huty Marta wybudowano blok mieszkalny Superjednostka.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wojciech Janota: Katowice między wojnami. Miasto i jego sprawy 1922-1939. Łódź: Księży Młyn, 2010, s. 14. ISBN 978-83-7729-021-7.
- ↑ a b c d e Koniec Załęskiego Przedmieścia. katowice.wyborcza.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-03)]. (pol.) www.katowice.gazeta.pl [dostęp 2011-07-12]
- ↑ Andrzej Plewako: Działalność Kuźnicy Boguckiej w Katowicach. Katowice: Katowickie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne, 1985, s. 13.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Katowice 1865–1945. Zarys rozwoju miasta. Red. J. Szaflarski, Śląski Instytut Naukowy w Katowicach, Wydawnictwo "Śląsk", Katowice, 1978, s. 69.
- Jerzy Moskal: ... Bogucice, Załęże et nova villa Katowice − Rozwój w czasie i przestrzeni. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1993. ISBN 83-85831-35-5.