Hwansŏng Chian

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hwansŏng Chian
Data i miejsce urodzenia

1644
Chuncheon

Data śmierci

1729

Szkoła

Pyŏnyang

Nauczyciel

Woldam Sŏljŏ

Następca

Hoam Ch'ejŏng i inni

Zakon

sŏn

Hwansŏng Chian (ur. 1644, zm. 1729) – koreański mistrz sŏn i doktryny (kyo).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Chuncheon, a jego rodzinne nazwisko to Chŏng.

Został mnichem w wieku 15 lat i stał się uczniem mistrza Woldama.

W wieku 27 lat uczestniczył w zgromadzeniu związanym ze szkołą hwaŏm, które prowadzone było przez Mouna Chinŏna w klasztorze Chikji. Moun – uczeń Pyŏgama Kaksŏnga i mistrz szkoły hwaŏm przekazał swoje miejsce właśnie Chianowi. W 1725 roku Chian poprowadził zgromadzenie w klasztorze Kŭmsan, na którym zebrało się 1400 osób.

Odnosił wiele sukcesów, co spowodowało jego uwięzienie a następnie zesłanie na wyspę Czedżu, gdzie zmarł w 1729 roku[1].

Prace literackie i charakterystyka nauk[edytuj | edytuj kod]

Chian traktowany jest zarówno jako mistrz sŏn oraz jako mistrz szkoły hwaŏm. Wywarł wpływ na XVIII-wieczny buddyzm okresu Chosŏn.

  • Hwansŏngjip (Zbiór Hwansŏng)
  • Sŏnmunojonggangyo (Istota pięciu szkół sŏn)

Szczególnie ważny był tekst Sŏnmunojonggangyo, gdyż opisywał powstanie i cechy charakterystyczne szkół linji, yunmen, caodong, guiyang i fayan.

Linia przekazu Dharmy[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza liczba to kolejność pokoleń od Mahakaśjapy. (1)

Druga liczba, to pokolenie od 1 Patriarchy Chin – Bodhidharmy (28/1)

Trzecia liczba, to pokolenia mistrzów koreańskich.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Chung Byung-jo. History of Korean Buddhism. Str. 192, 193

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]