Hypolagus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hypolagus
Dice, 1917[1]
Okres istnienia: wczesny miocen – środkowy plejstocen
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

zajęczaki

Rodzina

zającowate

Rodzaj

Hypolagus

Typ nomenklatoryczny

Lepus vetus Kellogg, 1910

Hypolagus – rodzaj wymarłego ssaka z rodziny zającowatych żyjącego w okresie od miocenu do plejstocenu[2]. W pięciu stanowiskach paleontologicznych na terenie Polski – w Podlesicach, Wężach (Rezerwat przyrody Węże), Rębielicach Królewskich, Kamyku na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej oraz Kadzielni w Kielcach na terenie Gór Świętokrzyskich – wśród innych śladów fauny kopalnej odkryto fragmenty Hypolagus brachygnathus Kormos, 1934[3].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Hypolagus: gr. ὑπο hupo „pod, poniżej”; λαγως lagōs „zając”[1].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do Hypolagus zaliczone zostały gatunki[4]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b L.R. Dice. Systematic position of several American tertiary Lagomorphs. „Bulletin of the Department of Geology”. 10, s. 181, 1917. (ang.). 
  2. Josep Quintana, Pere Boverb, Josep Antoni Alcoverb, Jordi Agustíd i inni. Presence of Hypolagus Dice, 1917 (Mammalia, Lagomorpha) in the Neogene of the Balearic Islands (Western Mediterranean): Description of Hypolagus balearicus nov. sp.. „Geobios”. 43 (5), s. 555–567, 2010. Elsevier. DOI: 10.1016/j.geobios.2010.03.003. (ang.). 
  3. Kazimierz Kowalski. Paleoekologia ssaków pliocenu i wczesnego plejstocenu Polski. „Acta Theriologica”. VIII (4), s. 73-88, 1964-10-15. Polska Akademia Nauk - Zakład Badania Ssaków. (pol.). 
  4. William W. Korth, Donald D. De Blieux. Special Issue: Rodents and lagomorphs (Mammalia) from the Hemphillian (late Miocene) of Utah. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 30 (1), s. 226-235, 2010. DOI: 10.1080/02724630903412448. (ang.).