IEEE-488

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wtyczki IEEE-488

IEEE-488 – nazwa interfejsu, łącza o krótkim zasięgu, wykorzystywanego w automatycznych systemach pomiarowych. IEEE-488 jest również znane jako GPIB (General Purpose Interface Bus), IEC 625 Bus i HP-IB (Hewlett-Packard Instrument Bus).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Interfejs IEEE-488 został zaprojektowany w późnych latach sześćdziesiątych XX wieku przez Hewlett-Packard (HP). HP nazwał swój interfejs HP-IB, natomiast inne firmy używały nazwy GPIB.

W 1975 IEEE ustaliło standard tego łącza nazwany IEEE-488-1975 (obecnie IEEE-488.1).

W standardzie IEEE-488.1 nie zostały uwzględnione formaty komend i danych. Zostało to dodane w 1987 jako standard IEEE-488.2 zwany również jako Standard Commands for Programmable Instruments (SCPI). Standard IEEE-488.2 (SCPI) rozwijany jest niezależnie od IEEE-488.1 i obecnie jest jednym z podstawowych standardów komunikacji z urządzeniami pomiarowymi niezależnie od tego czy są one połączone fizycznie przez interfejs IEEE-488.1

Opis wyprowadzeń[edytuj | edytuj kod]

gniazdo IEEE-488
Pin Oznaczenie Opis
1 DIO1 Linia danych
2 DIO2 Linia danych
3 DIO3 Linia danych
4 DIO4 Linia danych
5 EOI Koniec transmisji
6 DAV Dane ważne
7 NRFD Gotowość do odbioru (logika ujemna)
8 NDAC Dane odebrane (logika ujemna)
9 IFC Zerowanie interfejsu
10 SRQ Żądanie obsługi
11 ATN Uwaga (logika ujemna)
12 SHIELD Ekran
13 DIO5 Linia danych
14 DIO6 Linia danych
15 DIO7 Linia danych
16 DIO8 Linia danych
17 REN Zezwolenie na sterowanie zdalne
18 GND masa DAV
19 GND masa NRFD
20 GND masa NDAC
21 GND masa IFC
22 GND masa SRQ
23 GND masa ATN

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]