III Grupa Lotnicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
III Grupa Lotnicza
III dywizjon lotniczy
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1919

Organizacja
Dyslokacja

Lwów

Rodzaj wojsk

lotnictwo

Podległość

Dowództwo Wojsk Lotniczych

Sztab III dyonu kpt. Stefana Bastyra i 5 eskadra w Rachnach
Hansa-Brandenburg B.I – pierwsze samoloty grupy lwowskiej

III Grupa Lotnicza – jednostka polskiego lotnictwa wojskowego utworzona na początku 1919 roku z Lwowskiej Grupy Lotniczej, w kwietniu 1920 roku przeorganizowana w III dywizjon lotniczy.

Lwowska Grupa Lotnicza[edytuj | edytuj kod]

Lwowska Grupa Lotnicza utworzona została 25 listopada 1918 roku na lotnisku Lewandówka we Lwowie, dowodzona przez kpt. pil. Stefana Bastyra.

W skład grupy wchodziły:

Wiosną 1919 roku przekształcona w III Grupę Lotniczą.

III Grupa Lotnicza[edytuj | edytuj kod]

Na bazie Lwowskiej Grupy Lotniczej na początku 1919 roku powstała III Grupa Lotnicza z siedzibą we Lwowie. Przemianowano też wchodzące w jej skład eskadry. Dowódcą Grupy pozostał kpt pil. Stefan Bastyr (przejściowo na początku 1919 dowodził nią Jan Wierzejski, a w marcu 1920 rtm. Stanisław Jasiński)[1].

Grupa lotnicza była organem dowódczym i organizacyjnym. W skład dowództwa grupy lotniczej wchodził: dowódca, oficer sztabu, adiutant, referent do spraw technicznych oraz 9 podoficerów lub pracowników cywilnych. Rozkazem MSWojsk. z 6 września 1919 wprowadzono nowy etat dowództwa grupy. Liczba personelu pomocniczego została w nim znacznie zwiększona[2].

W styczniu 1919 w skład III Grupy wchodziły[1]:

Pod koniec marca 1919 III Grupę zreorganizowano w związku z utworzeniem II Grupyi w jej skład wchodziły[1].:

20 września 1919 roku III Grupa z siedzibą we Lwowie przynależna do Frontu Galicyjskiego składała się z:

3 dywizjon lotniczy[edytuj | edytuj kod]

Airco DH.9 - typ samolotu używany przez dywizjon podczas bitwy warszawskiej

Reorganizacja lotnictwa bojowego wiosną 1920 przemianowała grupy lotnicze na dywizjony oraz zniosła numerację odrębną eskadr wielkopolskich i francuskich. Wszystkie istniejące w kraju eskadry otrzymały numerację porządkową od 1 do 21 (bez 20)[3]. W kwietniu 1920 roku III Grupa przeorganizowana została w III dywizjon lotniczy. Dywizjon stacjonował wtedy w m. Rachna Lessowyja a w jego skład weszły: 5., 6. i 17. eskadry wywiadowcze oraz 15 eskadra myśliwska i 21 eskadra niszczycielska[4].

W czerwcu 1920 w skład dywizjonu wchodziły[1]:

Dowódcą dywizjonu był nadal Stefan Bastyr, lecz 6 sierpnia 1920 zginął w katastrofie lotniczej i dowódcą na trzy dni został por. obs. Kazimierz Kubala, a następnie Amerykanin, mjr pil. Cedric Fauntleroy, dotychczasowy dowódca 2 dywizjonu.

W operacji warszawskiej (sierpień 1920) w skład dywizjonu wchodziły:

Wówczas dywizjon przypisany był do 6 Armii na Froncie Południowym. Front miał za zadanie bronić Lwowa i szachować Armię Konną Budionnego w Małopolsce wschodniej. W okresie tym cały dywizjon posiadał 32 najróżniejszych typów samolotów, sprawnych i niesprawnych.

16 sierpnia 1920 roku dywizjon wykonał 49 lotów bojowych. 17 sierpnia 1920 roku Dywizjon otrzymał rozkaz powstrzymania armii Budionnego, tego dnia na 14 samolotach wykonał 72 loty bojowe, część z pilotów nawet po 4-5.

W obawie przed zajęciem Lwowa, pod wieczór 18 sierpnia dywizjon odleciał do Przemyśla, we Lwowie pozostało jedynie dowództwo lotnictwa frontu i armii z mjr. pil. Cedrikiem Fauntleroyem na czele.

3 dywizjon myśliwski[edytuj | edytuj kod]

W maju 1921 roku 3 dywizjon myśliwski składający się z 7. i 18. eskadry myśliwskiej wszedł w skład 1 pułku lotniczego w Warszawie[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Krzysztof Tarkowski, "Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką 1919-1920", Warszawa 1991, ISBN 83-206-0985-2
  2. Wyszczelski 2006 ↓, s. 154.
  3. Pawlak 1989 ↓, s. 45.
  4. Tarkowski 1991 ↓, s. 53.
  5. Pawlak 1989 ↓, s. 47.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]