II symfonia Beethovena

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
II symfonia D-dur op. 36
2. Sinfonie in D-Dur, op. 36
ilustracja
Kompozytor

Ludwig van Beethoven

Czas powstania

1798-1802

Miejsce powstania

Heiligenstadt

Data premiery

5 kwietnia 1803

Miejsce premiery

Wiedeń

Czas trwania

30-35 minut

Dedykacja

książę Karl Alois Lichnowsky (1761-1814)[1]

II symfonia D-dur op. 36 Ludwiga van Beethovena powstała w latach 1798-1802, głównie podczas pobytu kompozytora w podwiedeńskim Heiligenstadt. Premiera miała miejsce 5 kwietnia 1803 r. w Wiedniu.

Beethoven zaczął pisać szkice do tej symfonii co najmniej na 3 lata przed jej ukończeniem[2].

Należy do schyłku pierwszego, wczesnego okresu twórczości Beethovena. Choć skomponowana w tragicznym dla kompozytora okresie, w którym zdał on sobie sprawę, że jego głuchota nasila się i prawdopodobnie nie zostanie wyleczona, II symfonia jest jedną z najradośniejszych w jego dorobku; dzieło skrzy się dowcipem, choć zawiera także momenty dramatyczne, charakterystyczne dla Beethovena zwłaszcza w latach późniejszych[1].

Skład orkiestry[edytuj | edytuj kod]

Forma[edytuj | edytuj kod]

Symfonia składa się ze standardowych 4 części; część I poprzedzona jest rozbudowanym wolnym wstępem.

  1. Adagio molto (metrum 3/4) — Allegro con brio (metrum 4/4),
  2. Larghetto (metrum 6/8),
  3. Scherzo. Allegro (metrum 3/4),
  4. Allegro molto (metrum 2/2)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Thomas May: Symphony No. 2 in D major, Op. 36. The John F. Kennedy Center for the Performing Arts. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  2. Aaron Green: Brief Histories of Beethoven Symphonies. 09.03.2019. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).