ISO/IEC 14443

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Standard ISO/IEC 14443 definiuje karty zbliżeniowe używane w celu identyfikacji użytkownika oraz protokoły transmisji używane podczas komunikowania się z nimi.

Standard[edytuj | edytuj kod]

Standard ten został opracowany przez Grupę Roboczą nr 8 Podkomitetu 17, działającą w ramach Połączonego Komitetu Technicznego nr 1 ISO/IEC. Standard ISO/IEC 14443 składa się z czterech części[1][2][3][4] i opisuje dwa rodzaje kart: Typ A oraz Typ B, komunikujące się za pośrednictwem fal radiowych o częstotliwości 13,56 MHz. Karty te różnią się przede wszystkim metodami modulacji, sposobem kodowania danych (część 2) oraz procedurami wywołania protokołu (część 3). Protokół transmisji danych jest taki sam w przypadku obu rodzajów kart i został opisany w części 4.

Wymiary[edytuj | edytuj kod]

Część 1 standardu przewiduje zgodność karty z normą ISO/IEC 7810 lub ISO/IEC15457-1, lub też „obiektem o dowolnych innych wymiarach[1].”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]