Ibn Kajjim al-Dżauzijja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ibn Kajjim al-Dżauzijja (1292–1350) – teolog i prawnik ze szkoły hanbalickiej, zajmował się także mistyką; od 1313 uczeń Ibna Tajmijji, dzięki zdolnościom kaznodziejskim przyczynił się znacznie do upowszechniania poglądów swojego nauczyciela – głosił nawrót do Koranu i tradycji; jest autorem wielu traktatów, w których poruszał głównie problemy natury politycznej i prawnej, np. At-Turuk al-hikmijja fi as-sijasa asz-szarijja (Drogi mądrości w polityce prawnej); tematyce ściśle religijnej poświęcone jest jego eschatologiczne dzieło Kitab ar-ruh (Księga o duszy).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Iwona Mączka: O życiu pozagrobowym w Kitab ar-ruh Ibn Qayyima al Gawziyyi, Literatura arabska. Dociekania i prezentacje 2. Warszawa: 2000.
  • Józef Bielawski: Mały słownik kultury świata arabskiego. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1971, s. 211- 212.
  • Marek Dziekan: Arabowie. Warszawa: PWN, 2001. ISBN 83-01-13468-2.