Ignacio Agustí

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ignasi Agustí y Peypoch (ur. 1913 w Llissá de Vall, zm. 1974 w Barcelonie) – hiszpański pisarz i publicysta.

Debiutował jako autor wierszy i artykułów pisanych w języku katalońskim. Od 1936 roku tworzył już wyłącznie w języku hiszpańskim. Redaktor – wydawanego przez narodowo-syndykalistyczną Falangę – tygodnika Destino (Przeznaczenie). W młodości działał w prawicowej regionalistycznej partii Lliga. Tematyka jego dzieł dotyczy losów rodzin katalońskich przemysłowców[1].

Wybrane dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • Un siglo de Cataluña (1940)
  • Los surcos (1942)
  • Mariona Rebull (1943)
  • El viudo Rius (1944)
  • Desiderio (1957)
  • Diecinueve de julio (1965)
  • Guerra civil (1972)
  • El cubilete del diablo (1951)
  • Ganas de hablar (1974)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pio Moa: Mity wojny domowej. Warszawa: FRONDA, 2007, s. 553.