Ignacy Dąbrowski (adwokat)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
adwokat |
| Narodowość |
polska |
| Uczelnia | |
| Wydział |
Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego |
| Rodzice |
Ignacy Dąbrowski, Helena Barażewska |
| Małżeństwo |
Franciszka Ciszewska |
| Dzieci |
Józef Dąbrowski |
Ignacy Dąbrowski, (ur. 15 grudnia 1900 w Warszawie, zm. 28 czerwca 1941 w Oświęcimiu) – prawnik, działacz ruchu oporu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Ignacego i Heleny z Barażewskich. W 1928 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego i w tym samym roku wyjechał do Kalisza, gdzie od 1929 roku rozpoczął pracę jako aplikant adwokacki w kancelarii znanego kaliskiego adwokata Zygmunta Jaźwińskiego. Od roku 1933 był adwokatem w Kaliszu.
We wrześniu 1939 roku razem z Zygmuntem Jaźwińskim wyjechał do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę w konspiracji (nasłuch radiowy i kolportaż wiadomości radiowych).
Aresztowanie i śmierć[edytuj | edytuj kod]
20 listopada 1940 roku został aresztowany przez gestapo wraz z Zygmuntem Jaźwińskim i grupą dziennikarzy z Kuriera Warszawskiego. Osadzono go na Pawiaku, a 6 stycznia 1941 roku wywieziono do obozu KL Auschwitz, gdzie otrzymał numer 8290.
Został zamordowany w obozie 28 czerwca 1941 roku.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Kaliski, tom 2, 1969, s. 164
- Słownik biograficzny adwokatów polskich, t. II, 1996, s. 249-250 (oprac. M. Leśniczak)
- Spis adwokatów na obszarze RP, Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości, Nr 16, 31 sierpnia 1933, Warszawa
- Władysław Bartoszewski, Warszawski pierścień śmierci 1939-1944, Świat Książki, 2008, s. 126