Ignacy Dembiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Dembiński
Ilustracja
Herb
Nieczuja
Rodzina

Dembińscy herbu Nieczuja

Data i miejsce urodzenia

1753
Kraków

Data i miejsce śmierci

1799
Kraków

Ojciec

Arnolf Stefan Dembiński

Matka

Kunegunda Aksak

Dzieci

Henryk Dembiński

Odznaczenia
Order Orła Białego

Ignacy Dembiński herbu Nieczuja (ur. 1753 w Krakowie, zm. tamże w 1799) – chorąży krakowski w latach 1785-1799, cześnik krakowski w latach 1784-1785, łowczy krakowski w latach 1780-1784, szambelan królewski w 1777 roku[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Arnolfa Stefana i Kunegundy Aksak, herbu Aksak. Ojciec Henryka Dembińskiego – uczestnika powstania listopadowego. Poseł na sejm 1778 roku z województwa krakowskiego[2]. W roku 1778 był szambelanem Stanisława Augusta, w 1784 – łowczym, zaś rok później – chorążym krakowskim. Poseł z województwa krakowskiego na sejm 1784 roku[3]. Był komisarzem Sejmu Czteroletniego z powiatu krakowskiego województwa krakowskiego do szacowania intrat dóbr ziemskich w 1789 roku[4]. W 1790 roku posłował na Sejm Czteroletni z województwa krakowskiego[5], gdzie opowiadał się za Konstytucją 3 Maja. W 1790 roku był członkiem Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej województwa krakowskiego dla powiatów proszowskiego i krakowskiego[6].

29 kwietnia 1791 roku przyjął obywatelstwo miejskie na Ratuszu Miasta Warszawy[7]. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[8]. Członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, w czasie insurekcji kościuszkowskiej zasiadał w Komisji Porządkowej Województwa Krakowskiego[9].

Ignacy Dembiński był między innymi dziedzicem majątku ziemskiego Góry, gdzie znajdowała się siedziba rodowa Dembińskich[10].

W ścianę kościoła w Sędziejowicach, których był właścicielem, po jego śmierci wmurowano tablice marmurową o treści, cyt. "Ignacy Dembiński kawaler orderu Orła Białego dziedzic tutejszy umarł 20 lipca R-u 1799."

Gdy po insurekcji kościuszkowskiej caryca Katarzyna skazała go na wygnanie na Syberię, zbiegł z rodziną do Galicji.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 220.
  2. ↑ Dyaryusz Seymu Walnego Ordynaryinego Warszawskiego Szescio Niedzielnego Roku Panskiego MDCCLXXVIII. Dnia V. Miesiąca Pazdziernika Odprawuiącego się, Warszawa 1779, s. 2, był podczaszycem krakowskim, tu mylnie nazwany podczaszym krakowskim.
  3. ↑ Dyaryusz Seymu Wolnego Ordynaryinego Grodzienskiego Szescioniedzielnego Roku Panskiego MDCCLXXXIV. Dnia 4. Miesiąca Pazdziernika Oprawującego Się. Warszawa 1785, s. 3.
  4. ↑ Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 77.
  5. ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 315.
  6. ↑ Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy. Zaymuiący różne Wiadomości, Rządowe, Handlowe, Ekonomiczne, Fbryczne, Kontraktowe na Dobra, Summy, i Produkta.Zajmujący 3 miesiące kwiecień may czerwiec 1790. R.5. T. II., s. 377.
  7. ↑ Leon Potocki, Wincenty Wilczek i pięciu jego synów, dwa tomy w jednym, Poznań 1859, s. 143.
  8. ↑ Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1 13 stycznia 1906 roku, s. 10.
  9. ↑ Adam Skałkowski, Towarzystwo przyjaciół konstytucji 3 maja, Kórnik, 1930, s. 69.
  10. ↑ Za witryną urzędu gminy Michałów. [dostęp 2009-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-19)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ignacy_Dembiński&oldid=72122394”