Ignacy Witz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Witz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1919
Lwów

Data i miejsce śmierci

9 lipca 1971
Kazimierz Dolny

Alma Mater

Państwowy Instytut Sztuk Plastycznych we Lwowie

Dziedzina sztuki

malarstwo

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Ignacego Witza na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Ignacy Witz (ur. 20 marca 1919 we Lwowie, zm. 9 lipca 1971 w Kazimierzu Dolnym) – polski malarz, rysownik, twórca plakatów, krytyk sztuki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Alfreda[1]. Absolwent Państwowego Instytutu Sztuk Plastycznych we Lwowie. Debiutował w roku 1938 jako rysownik satyryczny i karykaturzysta w czasopismach lwowskich – „Kontrataku” i „Omnibusie”. W roku 1940 został wcielony we Lwowie do Armii Czerwonej. Był ranny w bitwie pod Stalingradem, leczył się w szpitalu w Kujbyszewie. Z 1 Armią Wojska Polskiego powrócił do kraju.

Po wojnie zamieszkał w Warszawie. Tworzył plakaty, rysunki satyryczne, ilustracje książkowe i opracowania graficzne dla takich wydawnictw jak „Książka i Wiedza”, „Nasza Księgarnia”, „Iskry”. Oprócz twórczości plastycznej zajmował się krytyką artystyczną. Swoje teksty publikował w prasie – w drugiej połowie lat 40. w „Odrodzeniu” i „Kuźnicy”, a następnie – przez niemal dwadzieścia lat - był stałym współpracownikiem „Życia Warszawy”. Autor książek o sztukach plastycznych, uczestnik wystaw w kraju i za granicą, zdobywał nagrody. Zajmował się grafiką, malarstwem sztalugowym i litografią. W ostatnich latach życia cierpiał na depresję. Zmarł w Kazimierzu Dolnym, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B19-1-27)[2][3].

Dzieła (wybór)[edytuj | edytuj kod]

  • Ignacy Witz: Jestem moim czasem. Twórcy i dzieła, Arkady, Warszawa 1959.
  • Ignacy Witz: 50 lat karykatury polskiej: 1900–1950, „Arkady”, Warszawa 1961.
  • Irena Tuwim – autor tekstu, Ignacy Witz – ilustracje Pampilio, Nasza Księgarnia, 1962.
  • Ignacy Witz: Oko i dłoń malarza, „Nasza Księgarnia”, Warszawa. wyd. 2 1969.
  • Ignacy Witz: Portret w malarstwie, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa 1970.
  • Ignacy Witz: Krajobraz w malarstwie, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa 1970.
  • Ignacy Witz: Polscy Malarze Polskie Obrazy, „Nasza Księgarnia”, Warszawa 1970.
  • Ignacy Witz: Przechadzki po warszawskich wystawach 1945-1968, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1972.
  • Julian Tuwim – autor tekstu, ilustracje: Ignacy Witz Słoń Trąbalski i inne wiersze, Siedmioróg, 2008 ISBN 978-83-7568-235-9.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  2. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-09-29].
  3. Juliusz Jerzy Malczewski: Cmentarz komunalny (dawny Wojskowy) na Powązkach. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1975, s. 28.
  4. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]