Igrzyska Wspólnoty Narodów Młodzieży 2011

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Igrzyska Wspólnoty Narodów Młodzieży 2011
IV Commonwealth Youth Games
Pune 2008 Apia 2015
Stolica igrzysk

 Wyspa Man
Douglas

Liczba ekip

63

Liczba sportowców

804

Liczba konkurencji

110

Otwarcie

8 września 2011

Zamknięcie

12 września 2011

Oficjalne otwarcie

Edward, hrabia Wesseksu

Przysięga olimpijska

Reagan Dee

Stadion

The Bowl

Zwycięzca klasyfikacji medalowej:
 Anglia
[[commons:{{{commons}}}|Multimedia w Wikimedia Commons]]

Igrzyska Wspólnoty Narodów Młodzieży 2011 – czwarte Igrzyska Wspólnoty Narodów młodzieży, multidyscyplinarne zawody sportowe dla osób pomiędzy trzynastym a osiemnastym rokiem życia reprezentujących kraje należące do Wspólnoty Narodów, które odbyły się w Douglas na wyspie Man w dniach 8–12 września 2011 roku. Oficjalnego otwarcia igrzysk dokonał 8 września Edward, hrabia Wesseksu, w ciągu kolejnych trzech dni rozstrzygnęła się rywalizacja sportowa, 12 września zaś odbyła się ceremonia zamknięcia igrzysk wieńcząca przygotowany przez organizatorów dzień kulturalny. W zawodach wystartowało 804 sportowców obojga płci reprezentujących 63 kraje, a w klasyfikacji medalowej zwyciężyła Anglia.

Wybór gospodarza[edytuj | edytuj kod]

Wyspa Man – Dependencja korony brytyjskiej – otrzymała prawo organizacji IV Igrzysk Wspólnoty Narodów Młodzieży podczas sesji Commonwealth Games Federation, która odbyła się w Melbourne w dniach 7–8 kwietnia 2005 roku[1][2]. Zgodnie z czteroletnim harmonogramem igrzyska te powinny odbyć się w roku 2012, zostały jednak decyzją CGF przesunięte o rok wcześniej, aby uniknąć kolizji terminów z Letnimi Igrzyskami Olimpijskimi[3]. Na wybór wyspy Man miały wpływ zakończone sukcesem organizacje dwóch edycji Island Games, w 1985[4] i 2001[5], wsparcie rządu[6] oraz tendencja do wyznaczania gospodarza sposród mniejszych krajów, które nie mają realnych szans na goszczenie seniorskich Igrzysk Wspólnoty Narodów[7].

Wyspa Man bezskutecznie ubiegała się o organizację igrzysk w 2008 roku, które ostatecznie otrzymało indyjskie Pune[8].

Zgodnie z tradycją symboliczne przekazanie organizacji igrzysk odbyło się podczas ceremonii zamknięcia poprzedniej edycji poprzez akceptację przez reprezentantów Wyspy Man symbolu igrzysk, którym jest Quaich[9][10].

Finansowanie i wolontariat[edytuj | edytuj kod]

Budżet igrzysk wyniósł 1,7 miliona funtów szterlingów, w większości pokrytych przez rząd – bezpośrednio oraz za pośrednictwem wyspecjalizowanych agencji (IOM Sport, IOM Arts Council). Warunkiem otrzymania tego finansowania było zobowiązanie organizatorów do pozyskania 200 tysięcy funtów w formie sponsoringu – dziesięć lokalnych przedsiębiorstw zostało oficjalnymi partnerami igrzysk przekazując po 20 tysięcy funtów. Sponsorami zostały zaś przedsiębiorstwa, które przekazały sprzęt lub świadczyły usługi na rzecz igrzysk[11][12][13]. Dodatkowo rząd przeznaczył fundusze na renowację King George V Bowl[14].

Przy ograniczonym budżecie większość pracy przy organizacji i funkcjonowaniu zawodów została wykonana przez wolontariuszy, proces ich rekrutacji rozpoczął się zatem dwa lata przed rozpoczęciem igrzysk. Organizatorzy szacowali, iż do sprawnego przeprowadzenia zawodów potrzebnych jest około 1200 osób – pełniących rolę łączników z przybyłymi reprezentacjami, służb utrzymania czystości, sędziów w zawodach sportowych, występujących w roli maskotki igrzysk lub podczas ceremonii otwarcia, utrzymujących strony w serwisach społecznościowych (Twitter, Facebook), a także wyspecjalizowanych, jak kierowcy, służby medyczne czy fizjoterapeuci[11][15][16][17][18]. Dla wolontariuszy został wydany specjalny podręcznik[19]. Ogółem zgłosiło się 919 osób do zadań ogólnych, 390 pełniących role arbitrów oraz 57 przeszkolonych medycznie[11].

Tęczowa armia, nazwana tak od różnych kolorów koszulek w zależności od wykonywanych zadań, zyskała uznanie ze strony hrabiego Wessex[20], premiera Jamesa Browna[21] oraz społeczności wyspy, która przyznała jej nagrodę za najlepszą pracę zespołową (Award for Teamwork), zaś koordynatorka tej grupy otrzymała wyróżnienie dla wolontariusza roku podczas gali Isle of Man Newspapers Awards for Excellence[22][23].

Dyscypliny[edytuj | edytuj kod]

W programie igrzysk zgodnie z wytycznymi Commonwealth Games Federation miało znaleźć się sześć do ośmiu dyscyplin, w tym jeden sport drużynowy, nie było natomiast dyscyplin obowiązkowych. Wybierając je brano pod uwagę istniejącą infrastrukturę i możliwości danego związku, liczbę wykwalifikowanych miejscowych arbitrów, potencjał sponsorski, możliwość realizacji transmisji telewizyjnych oraz przewidywaną liczbę uczestników, zarówno ze strony organizatora, jak i pozostałych członków Wspólnoty Narodów. Według tych kryteriów wytypowano sześć dyscyplin, siódmą zaś – boks – zaproponowała CGF jako sport uprawiany w każdym kraju członkowskim[11].

Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]

Organizatorzy zakładali występ maksymalnie tysiąca sportowców. Przysługujące miejsca zostały zatem rozdzielone proporcjonalnie do liczby zawodników, których dane państwo wystawiło podczas Igrzysk Wspólnoty Narodów 2006, przy założeniu dla każdego z nich minimum łącznie czworga sportowców obojga płci[24]. W związku z wycofaniem się kilku krajów przydzielone im miejsca zostały rozdzielone pomiędzy pozostałych uczestników igrzysk[25].

Symbole igrzysk[edytuj | edytuj kod]

Maskotka[edytuj | edytuj kod]

Maskotką igrzysk został kot miejscowej rasy Manx, stworzony przez mieszkającego w Douglas grafika i animatora, Andrew Martina. W wyniku przeprowadzonego konkursu nazwano ją Tosha, co w języku manx oznacza pierwszy i być pierwszym, a autorką zwycięskiej propozycji była Vicki Skellorn z miejscowości Ramsey[89][90][91][92].

Prócz podstawowego, powstało jeszcze siedem dodatkowych wizerunków Toshy – po jednym dla każdego z rozgrywanych sportów – i pojawiły się one na materiałach promocyjnych igrzysk, w formie pluszowych zabawek, a także na gadżetach, takich jak breloczki i kubki[89][92][93].

Dodatkowo Isle of Man Post Office wydał zestaw ośmiu znaczków[94][95] oraz dwie Koperty Pierwszego Dnia Obiegu[96][97][98]. Za pośrednictwem tego urzędu[99] Isle of Man Treasury dystrybuował natomiast okolicznościową monetę dwufuntową z logo igrzysk oraz podobiznami Toshy i Lord of Mann – Elżbiety II[94][98][100][101].

[edytuj | edytuj kod]

Logo stworzyło przedsiębiorstwo Satsu Design z siedzibą w Peel, symbolizować miało ono energię, witalność, ruch i czas. Przedsiębiorstwo było również odpowiedzialne za stworzenie strony internetowej igrzysk oraz materiałów promocyjnych[102][103].

Hymn[edytuj | edytuj kod]

Zamówiony przez Isle of Man Arts Council utwór Reach Higher został napisany i wykonany przez Davy Knowlesa – urodzonego i wychowanego na wyspie muzyka blues rockowego[104]. Został on wydany zarówno w formie singla CD, jak i digital download[105][106].

Obiekty[edytuj | edytuj kod]

Zawody kolarskie były rozgrywane na ulicach Douglas, ze startem i metą na Douglas Promenade lub na torze wyścigowym, na którym rozgrywany jest Isle of Man TT[107], pozostałe dyscypliny zaś były rozgrywane w następujących obiektach[8][108]:

  • National Sports Centre – pływanie, badminton, lekkoatletyka
  • King George V Bowl – rugby 7
  • Villa Marina – boks
  • Manx Gymnastic Centre of Excellence – gimnastyka juniorek
  • Ellan Vannin Gymnastics Centre – gimnastyka juniorów.

Przebieg zawodów[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska odbyły się w dniach 8–12 września 2011 roku. Sportowcy rywalizowali pomiędzy 8 a 11 września, na 12 września natomiast zaplanowano dzień kulturalny oraz ceremonię zamknięcia[11][109]. Ceny biletów normalnych wynosiły 6–10 funtów w zależności od obiektu, czasu i dyscypliny, jedynie wejściówka na ceremonię otwarcia kosztowała 15 GBP[110][111].

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

Wrzesień 2011 8
Cz 		9
Pt 		10
So 		11
N 		12
Pn 		Ogółem
Badminton (szczegóły)  ●   ●  5 5[112]
Boks (szczegóły)  ●   ●   ●  8 8[113]
Gimnastyka sportowa (szczegóły) 2 2 10 14[114]
Kolarstwo szosowe (szczegóły) 4 4 2 10[115]
Lekkoatletyka (szczegóły) 8 10 16 34[116]
Pływanie (szczegóły) 12 13 13 38[117]
Rugby 7 (szczegóły)  ●  1 1[118]
Złote medale 26 29 55 110
Ceremonie  ●   ● 
Wrzesień 8
Cz		 9
Pt		 10
So		 11
N		 12
Pn		 Ogółem
 ●  Ceremonia otwarcia  ●  Rozgrywane dyscypliny  ●  Finały  ●  Ceremonia zamknięcia

Czwartek, 8 września[edytuj | edytuj kod]

Rywalizacja w boksie rozpoczęła się jeszcze przed ceremonią otwarcia. Rano odbyło się ważenie oraz losowanie par[119], następnie zaś odbyły się walki preeliminacyjne[120][121].

Ceremonia otwarcia[edytuj | edytuj kod]

Ceremonia otwarcia igrzysk rozpoczęła się w czwartek 8 września 2011 roku o 19:15 czasu lokalnego[122]. Dla sportowców i działaczy przeznaczono połowę z trzech tysięcy miejsc na The Bowl, resztę zaś zajęli zaproszeni goście oraz widzowie, którzy zakupili bilety. Po odegraniu hymnu Wielkiej Brytanii na stadion wkroczyli kolejno zawodnicy z 63 uczestniczących w igrzyskach państw, którym akompaniował Manx Youth and Concert Band. Część formalna składała się z czterech przemówień, po których przy wtórze oficjalnego hymnu Igrzysk wniesiono i wciągnięto na maszt flagę Commonwealth Games Federation[11][123]. Oficjalnego otwarcia Igrzysk dokonał Edward, hrabia Wesseksu[124][125], po czym przysięgę w imieniu zawodników złożyła startująca w skoku wzwyż Reagan Dee[126].

Program artystyczny ceremonii przygotowało przedsiębiorstwo Walk the Plank z Manchesteru, które przedstawiła jego plany blisko rok wcześniej[127][128], do występu w niej angażując miejscową młodzież[129]. Zawierała ona prezentację historii i kultury organizatora igrzysk oraz elementy kultury innych państw Wspólnoty Narodów. Zgromadzonych przywitał bóg morza, Manannan, pojawiły się także inne postacie z mitologii Wyspy Man. Odniesienia historyczne ukazały langskip i inwazję wikingów, a także rozwój chrześcijaństwa na wyspie. Nowoczesność ukazana została pod hasłem „duch młodości” i obejmowała występy gimnastyków oraz specjalistów od parkouru, które przeszły następnie w pokaz muzyki i tańców z całego świata. Kulminacją trwającej łącznie niecałe półtorej godziny ceremonii był pokaz sztucznych ogni, na zakończenie zaś został wykonany hymn Wyspy Man przez miejscową artystkę, Rebeccę Lawrence[11][123][130][131].

Ceremonia była transmitowana na żywo na internetowej stronie BBC[132].

Piątek, 9 września[edytuj | edytuj kod]

W piątek odbyły się bokserskie ćwierćfinały oraz mecze eliminacyjne badmintona, gdzie przedturniejowi faworyci – sportowcy z Malezji – w komplecie awansowali do ćwierćfinałów. W drużynowych zawodach gimnastycznych oba złote medale przypadły reprezentantom Anglii, w kolarskim wyścigu na czas zaś triumfowali Australijczycy i Angielki. Spośród siedmiu lekkoatletycznych finałów dwa złote medale przypadły Australijczykom, po jednym zaś zdobyli Namibijka, Walijka, Kenijka, Angielka, a także zawodnicy z RPA oraz Antigui i Barbudy. Na pływackim basenie dominowali Australijczycy pięciokrotnie stając na najwyższym stopniu podium, w pozostałych konkurencjach zwyciężyli natomiast Walijczyk, Szkot, Nowozelandczyk, zawodniczki z Północnej Irlandii i RPA oraz dwoje sportowców z Anglii. Również w pływaniu pierwszy w historii medal Igrzysk Wspólnoty Narodów młodzieży zdobyła reprezentacja gospodarzy. W klasyfikacji medalowej prowadziła zatem Australia przed Anglią, mające odpowiednio dziewięć i siedem złotych medali[133][134].

Sobota, 10 września[edytuj | edytuj kod]

W sobotę zmagania rozpoczęli rugbyści, którzy rywalizowali w dwóch czterozespołowych grupach o rozstawienie przed fazą pucharową. W boksie i badmintonie wyłoniono finalistów, natomiast podobnie jak dzień wcześniej złote medale w kolarskim wyścigu ze startu wspólnego podzielili między sobą reprezentanci Anglii i Australii. Zawody w wieloboju gimnastycznym zwycięsko zakończyli Anglik i Walijka. Siedem złotych medali zdobyli pływacy z Australii, w pozostałych konkurencjach triumfowali Nowozelandczyk, Szkot, zawodniczka z Północnej Irlandii oraz trzy Angielki. Na stadionie lekkoatletycznym górą byli Anglicy wygrywając połowę z dziesięciu rozegranych w tym dniu finałów, zwyciężali także Cypryjka, Kenijczyk, Ugandyjka oraz dwóch zawodników z RPA. Anglicy zatem zrównali się z Australijczykami pod względem zdobytych złotych medali, mając ich dziewiętnaście[135][136].

Niedziela, 11 września[edytuj | edytuj kod]

W niedzielę odbyły się gimnastyczne konkurencje na poszczególnych przyrządach, pięć złotych medali przypadło reprezentantom Anglii, dwa zdobył zawodnik z Cypru, a po jednym Szkot i dwoje Australijczyków. Turniej rugby na swoją korzyść rozstrzygnęli Anglicy, w kolarskim kryterium ulicznym ponownie triumfowali Australijczyk i Angielka. Badmintonowe finały zdominowali reprezentanci Malezji zdobywając cztery złote medale, piąty zaś przypadł zawodniczce z Indii. W trzech kategoriach wagowych zwyciężyli Australijczycy, bokserzy z Anglii jednak uczynili to pięciokrotnie. Zawodnicy z południowej półkuli w ostatnim dniu zawodów pływackich zdobyli osiem złotych medali – cztery Nowa Zelandia, trzy Australia i jeden RPA – pozostałe pięć natomiast przypadło zawodnikom ze Zjednoczonego Królestwa: dwa Walijczykom, a po jednym Północnej Irlandii, Anglii i Szkocji. Spośród szesnastu lekkoatletycznych finałów sześciokrotnie na najwyższym stopniu podium stanęli sportowcy z Anglii, trzykrotnie zawodnicy z RPA, po dwa złote medale zdobyły Australia, Indie i Kenia, jeden zaś Szkocja. W klasyfikacji medalowej zwyciężyła Anglia mająca 37 złotych medali przy 29 australijskich sportowców[137][138].

Dzień kulturalny[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu zmagań sportowych, a przed ceremonią zamknięcia igrzysk, w poniedziałek 12 września 2011 roku odbył się dzień kulturalny. Ze względu na niesprzyjające warunki pogodowe odwołana została część zaplanowanych atrakcji – pokazy kaskaderskie czy wystawa motocykli[139]. Sportowcy udali się zabytkowym parowozem do Castletown, zwiedzając miasto oraz znajdujący się w nim zabytkowy Castle Rushen, gdzie mieli okazję uczestniczyć w interaktywnych zajęciach związanych z kulturą i historią wyspy, m.in. przygotowywania mikstur leczniczych, wytwarzania strzał, strzelania z łuku, przędzenia czy tkania[140][141][142][19].

Ceremonia zamknięcia[edytuj | edytuj kod]

Ceremonia zamknięcia odbyła się wieczorem 12 września 2011 roku. Po przemarszu Douglas Promenade przy akompaniamencie zespołu SambaMann zawodnicy, działacze i zaproszeni goście zebrali się w Villa Marina, gdzie półgodzinne motocyklowe kaskaderskie show zaprezentował Steve Colley. Część formalna, na której byli obecni szef ministrów Wyspy Man Tony Brown oraz jej gubernator porucznik, Adam Wood, składała się z kilku przemówień, a po odegraniu hymnu wyspy igrzyska oficjalnie zamknął Michael Fennell, prezydent Commonwealth Games Federation. Ceremonialny Quaich został przekazany delegacji Samoa – organizatorom tych zawodów w 2015 roku – którzy zaprezentowali tradycyjną samoańską muzykę oraz taniec ognia. Następnie odbyło się przyjęcie, podczas którego odbył się pięćdziesięciominutowy koncert Davy Knowlesa oraz występy miejscowych zespołów i DJ-ów. Zaplanowany na zakończenie pokaz fajerwerków został odwołany z powodu niekorzystnej pogody[143][144][145].

Klasyfikacja medalowa[edytuj | edytuj kod]

     kraje, które zdobyły co najmniej jeden złoty medal

     kraje, które zdobyły co najmniej jeden srebrny medal

     kraje, które zdobyły co najmniej jeden brązowy medal

     kraje, które nie zdobyły żadnego medalu

     kraje, które nie są członkami CGF

Spośród 63 uczestniczących krajów, zawodnicy reprezentujący 31 z nich zdobyli przynajmniej jeden medal[146]. Najwięcej medali, zarówno złotych, jak i ogółem, zdobyli zawodnicy z Anglii[138][147].

Nierówna liczba medali poszczególnych kolorów wynika z przyznawania brązowych medali obu przegranym półfinalistom w boksie, dwóch brązowych medali ex aequo w pływackim wyścigu na 400 metrów stylem zmiennym kobiet, natomiast w trzech konkurencjach lekkoatletycznych – skoku wzwyż oraz męskim trójskoku – nie przyznano kompletów medali z powodu zbyt nielicznej obsady[148][126][149][150]. W obu tych męskich konkurencjach medal otrzymał jedynie zwycięzca, do zawodów przystąpiło bowiem trzech zawodników[151][152], w żeńskiej zaś medale otrzymały dwie spośród czterech startujących zawodniczek[153].

Miejsca w klasyfikacji są uszeregowane względem koloru medalu.

Lp. Państwo Złoto
Złoto 		Srebro
Srebro 		Brąz
Brąz 		Razem
1  Anglia 37 24 16 77
2  Australia 29 28 17 74
3  Południowa Afryka 8 7 15 30
4  Nowa Zelandia 6 6 8 20
5  Walia 5 11 10 26
6  Szkocja 5 6 11 22
7  Kenia 4 4 2 10
8  Malezja 4 2 1 7
9  Indie 3 3 3 9
10  Irlandia Północna 3 2 3 8
11  Cypr 3 0 3 6
12  Uganda 1 3 1 5
13  Antigua i Barbuda 1 1 0 2
14  Namibia 1 0 0 1
15  Kanada 0 6 10 16
16  Wyspa Man 0 2 1 3
17  Sri Lanka 0 1 1 2
18  Jersey 0 1 0 1
18  Saint Lucia 0 1 0 1
20  Botswana 0 0 2 2
20  Jamajka 0 0 2 2
22  Barbados 0 0 1 1
22  Dominika 0 0 1 1
22  Mauritius 0 0 1 1
22  Saint Kitts i Nevis 0 0 1 1
22  Singapur 0 0 1 1
22  Tonga 0 0 1 1
22  Trynidad i Tobago 0 0 1 1
22  Turks i Caicos 0 0 1 1
22  Wyspy Salomona 0 0 1 1
22  Zambia 0 0 1 1
Razem 110 108 116 334

Media[edytuj | edytuj kod]

Sygnał telewizyjny ze wszystkich konkurencji produkowała Greenlight Television. Transmisje przeprowadziły m.in. Setanta i SuperSport w Afryce, SKY TV w Nowej Zelandii, TEN Sports w Indiach, StarHub TV w Singapurze, CBC w Kanadzie, SBS w Australii, w Wielkiej Brytanii zaś BBC, S4C oraz regionalne kanały ITV, a także lokalne stacje z Falklandów, Gambii i Wyspy Świętej Heleny[154][155]. Relacje były również dostępne na oficjalnym kanale YouTube[156].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Commonwealth Games Federation Update. „Australian Commonwealth Games Association Official Newsletter”. 3 (4), s. 4, September 2005. ISSN 1442-3464. 
  2. ↑ Commonwealth Youth Games. thecgf.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-10)]. (ang.).
  3. ↑ ACGA Annual report. secure.ausport.gov.au. s. 11. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)]. (ang.).
  4. ↑ Inaugural Inter-Island Games – Isle of Man 1985. islandgames.net. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-25)]. (ang.).
  5. ↑ NatWest Island Games IX – Isle of Man 2001. islandgames.net. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-25)]. (ang.).
  6. ↑ GOVERNMENT BACKING FOR YOUTH GAMES BID. iomtoday.co.im. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-23)]. (ang.).
  7. ↑ Isle of Man to host Commonwealth Youth Games in 2011. gov.im. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)]. (ang.).
  8. ↑ a b Let the Games begin!. iomtoday.co.im. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. (ang.).
  9. ↑ The Quaich. thecgf.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-10)]. (ang.).
  10. ↑ Minister Sets Target for 2011 Commonwealth Youth Games. gov.im. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. (ang.).
  11. ↑ a b c d e f g POST GAMES REPORT 2011 COMMONWEALTH YOUTH GAMES. cyg2011.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-08)]. (ang.).
  12. ↑ More than £1 million set aside for 2011 Youth Games. iomtoday.co.im. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)]. (ang.).
  13. ↑ Partners / Sponsors. cyg2011.com. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-09)]. (ang.).
  14. ↑ Tynwald approves spending on £2.9m Bowl revamp. iomtoday.co.im. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)]. (ang.).
  15. ↑ 2011 Commonwealth Youth Games Volunteer Minibus Drivers Required. gov.im. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)]. (ang.).
  16. ↑ Island physiotherapists praised for helping hands during Commonwealth Youth Games. isleofman.com. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-26)]. (ang.).
  17. ↑ Last Chance to be a CYG2011 Volunteer. cyg2011.com. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-22)]. (ang.).
  18. ↑ The island gears up to host Commonwealth Youth Games. news.bbc.co.uk. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-09)]. (ang.).
  19. ↑ a b Volunteer Training Handbook. cyg2011.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  20. ↑ Prince praises Commonwealth Youth Games volunteers. bbc.co.uk. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. (ang.).
  21. ↑ Chief Minister praise for Commonwealth Youth Games. gov.im. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-23)]. (ang.).
  22. ↑ Awards for Excellence winners announced. iomtoday.co.im. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-04)]. (ang.).
  23. ↑ Excellence Awards for CYG2011 Volunteers. cyg2011.com. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-16)]. (ang.).
  24. ↑ Commonwealth Youth Games 2011 Invitation Letter. iom2011.thecgf.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  25. ↑ Two nations drop out of Commonwealth Youth Games. isleofman.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-22)]. (ang.).
  26. ↑ Competitors for England. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  27. ↑ Competitors for Anguilla. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  28. ↑ Competitors for Antigua and Barbuda. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  29. ↑ Competitors for Australia. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  30. ↑ Competitors for Bahamas. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  31. ↑ Competitors for Bangladesh. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  32. ↑ Competitors for Barbados. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  33. ↑ Competitors for Belize. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  34. ↑ Competitors for Bermuda. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  35. ↑ Competitors for Botswana. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  36. ↑ Competitors for Brunei Darussalam. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  37. ↑ Competitors for British Virgin Islands. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  38. ↑ Competitors for Cyprus. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  39. ↑ Competitors for Dominica. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  40. ↑ Competitors for Falkland Islands. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  41. ↑ Competitors for Gambia. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  42. ↑ Competitors for Gibraltar. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  43. ↑ Competitors for Grenada. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  44. ↑ Competitors for Guernsey. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  45. ↑ Competitors for Guyana. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  46. ↑ Competitors for India. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  47. ↑ Competitors for Northern Ireland. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  48. ↑ Competitors for Jamaica. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  49. ↑ Competitors for Jersey. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  50. ↑ Competitors for Cayman Islands. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  51. ↑ Competitors for Cameroon. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  52. ↑ Competitors for Canada. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  53. ↑ Competitors for Kenya. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  54. ↑ Competitors for Kiribati. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  55. ↑ Competitors for Malawi. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  56. ↑ Competitors for Maldives. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  57. ↑ Competitors for Malaysia. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  58. ↑ Competitors for Malta. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  59. ↑ Competitors for Mauritius. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  60. ↑ Competitors for Mozambique. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  61. ↑ Competitors for Namibia. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  62. ↑ Competitors for Nauru. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  63. ↑ Competitors for Niue. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  64. ↑ Competitors for New Zealand. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  65. ↑ Competitors for Pakistan. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  66. ↑ Competitors for Papua New Guinea. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  67. ↑ Competitors for South Africa. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  68. ↑ Competitors for Rwanda. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  69. ↑ Competitors for Saint Kitts and Nevis. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  70. ↑ Competitors for Saint Lucia. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  71. ↑ Competitors for Saint Vincent and the Grenadines. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  72. ↑ Competitors for Samoa. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  73. ↑ Competitors for Seychelles. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  74. ↑ Competitors for Sierra Leone. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  75. ↑ Competitors for Singapore. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  76. ↑ Competitors for Sri Lanka. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  77. ↑ Competitors for Swaziland. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  78. ↑ Competitors for Scotland’s. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)]. (ang.).
  79. ↑ Competitors for Tonga. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  80. ↑ Competitors for Trinidad and Tobago. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  81. ↑ Competitors for Turks and Caicos. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  82. ↑ Competitors for Uganda. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  83. ↑ Competitors for Wales. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  84. ↑ Competitors for Isle of Man. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  85. ↑ Competitors for St Helena. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  86. ↑ Competitors for Cook Islands. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  87. ↑ Competitors for Solomon Islands. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  88. ↑ Competitors for Zambia. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  89. ↑ a b Commonwealth Youth Games mascot named. iomtoday.co.im. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)]. (ang.).
  90. ↑ Name the Cat Competition. cyg2011.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-06)]. (ang.).
  91. ↑ Queen’s Baton Relay Launch and Visit to the Isle of Man. cyg2011.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-06)]. (ang.).
  92. ↑ a b IV Commonwealth Youth Games Newsletter 2 – February 2010. gov.im. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)]. (ang.).
  93. ↑ Tosha kicks off Youth Games campaign. iomtoday.co.im. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. (ang.).
  94. ↑ a b Commonwealth Youth Games: Commemorative stamps released. bbc.co.uk. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-08)]. (ang.).
  95. ↑ Miniature Sheet. gov.im. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. (ang.).
  96. ↑ First Day Cover. gov.im. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  97. ↑ IOM CYG2011 Opening Day Special Cover. gov.im. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. (ang.).
  98. ↑ a b Isle of Man Post Office Gives CYG2011 Stamp of Approval with range of commemorative products. cyg2011.com. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-09)]. (ang.).
  99. ↑ The Isle of Man Post Office is an official agent for IOM Treasury Coins. gov.im. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-18)]. (ang.).
  100. ↑ £2 Coin IOM Commonwealth Youth Games 2011. gov.im. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. (ang.).
  101. ↑ Isle of Man 2011 Commonwealth Youth Games Coin. islandstampsandcoins.co.uk. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-20)]. (ang.).
  102. ↑ SATSU DESIGN FIRM IS ON TO A WINNER. iomtoday.co.im. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)]. (ang.).
  103. ↑ CYG 2011 Online. cyg2011.com. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-06)]. (ang.).
  104. ↑ Anthem for the world. iomtoday.co.im. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-05)]. (ang.).
  105. ↑ Official Games Anthem Available to Download. cyg2011.com. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-09)]. (ang.).
  106. ↑ CYG 2011 Anthem by Davy Knowles on Sale Now. gov.im. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  107. ↑ Road closures during youth games. iomtoday.co.im. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. (ang.).
  108. ↑ Timetable of events. cyg2011.com. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-18)]. (ang.).
  109. ↑ Sports timetable. cyg2011.com. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  110. ↑ 2011 Commonwealth Youth Games Ticket Prices. cyg2011.com. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  111. ↑ Additional Tickets released for CYG2011 Swimming Events – Department of Community, Culture and Leisure Press Release. fsc.gov.im. [dostęp 2013-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-23)]. (ang.).
  112. ↑ Schedule > Badminton. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-13)]. (ang.).
  113. ↑ Schedule > Boxing. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-13)]. (ang.).
  114. ↑ Schedule > Gymnastics. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-13)]. (ang.).
  115. ↑ Schedule > Cycling. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-13)]. (ang.).
  116. ↑ Schedule > Athletics. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-15)]. (ang.).
  117. ↑ Schedule > Swimming. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-15)]. (ang.).
  118. ↑ Schedule > Rugby 7's. cyg2011results.com. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-15)]. (ang.).
  119. ↑ Youth Commonwealth Games, Isle of Man gets underway. amateurboxingscotland.co.uk. [dostęp 2012-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-02)]. (ang.).
  120. ↑ The gloves are off for the Commonwealth Youth Games. isleofman.com. [dostęp 2012-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-26)]. (ang.).
  121. ↑ 4.Commonwealth Youth Games – Douglas, Isle of Man – September 8-11 2011. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2012-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  122. ↑ Youth Games’ grand curtain raiser. iomtoday.co.im. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. (ang.).
  123. ↑ a b Fabulous show starts the games. iomtoday.co.im. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. (ang.).
  124. ↑ Prince Edward to open Commonwealth Youth Games. isleofman.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-22)]. (ang.).
  125. ↑ Earl of Wessex thanks Isle of Man for hosting games. bbc.co.uk. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. (ang.).
  126. ↑ a b Team IOM Triumph at CYG Games 2011. cga.im. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)]. (ang.).
  127. ↑ Plans in place for Commonwealth Youth Games ceremonies. isleofman.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-21)]. (ang.).
  128. ↑ CYG2011 Ceremonies Launch. cyg2011.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-06)]. (ang.).
  129. ↑ Viking heritage features in opening ceremony of games. bbc.co.uk. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-06)]. (ang.).
  130. ↑ 2011 Isle of Man Commonwealth Youth Games opens with spectacular ceremony. cyg2011.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-06)]. (ang.).
  131. ↑ CYG opening a success. roadtolondon2012.co.za. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-02)]. (ang.).
  132. ↑ Commonwealth Youth Games: Opening ceremony live on BBC. bbc.co.uk. [dostęp 2012-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)]. (ang.).
  133. ↑ Schedule 09/09/2011. cyg2011results.com. [dostęp 2012-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  134. ↑ Day One Report. cyg2011.com. [dostęp 2012-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-09)]. (ang.).
  135. ↑ Schedule 10/09/2011. cyg2011results.com. [dostęp 2012-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  136. ↑ England gold rush as they draw level with Australia at the top of the 2011 Commonwealth Youth Games. cyg2011.com. [dostęp 2012-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-09)]. (ang.).
  137. ↑ Schedule 11/09/2011. cyg2011results.com. [dostęp 2012-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (ang.).
  138. ↑ a b England finish top of the medals board at 2011 Isle of Man Commonwealth Youth Games. cyg2011.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-17)]. (ang.).
  139. ↑ Weather hits Commonwealth Youth Games cultural day. bbc.co.uk. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]. (ang.).
  140. ↑ Castletown cultural day for Commonwealth athletes. isleofman.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-15)]. (ang.).
  141. ↑ Canadian Commonwealth Youth Games athletes treated to a taste of Manx culture. commonwealthgames.ca. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-27)]. (ang.).
  142. ↑ Updated Cultural Day Schedule. cyg2011.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)]. (ang.).
  143. ↑ Commonwealth Youth Games: Closing ceremony. bbc.co.uk. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)]. (ang.).
  144. ↑ Rockin’ Party Closes 2011 Isle of Man Commonwealth Youth Games. cyg2011.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-09)]. (ang.).
  145. ↑ The Island celebrates at Commonwealth closing ceremony. isleofman.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-15)]. (ang.).
  146. ↑ Medal Table. iom2011results.thecgf.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-05)]. (ang.).
  147. ↑ England tops medals table at Commonwealth Youth Games. isleofman.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-15)]. (ang.).
  148. ↑ Sophie Papps wins first athletics gold for England at Commonwealth Youth Games. englandathletics.org. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-02)]. (ang.).
  149. ↑ CYG 2011: Boxing results – Sunday. isleofman.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-01)]. (ang.).
  150. ↑ CYG 2011: Swimming results – Sunday. isleofman.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-15)]. (ang.).
  151. ↑ Athletics – High Jump Men. cyg2011results.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-19)]. (ang.).
  152. ↑ Athletics – Triple Jump Men. cyg2011results.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-19)]. (ang.).
  153. ↑ Athletics – High Jump Women. cyg2011results.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-19)]. (ang.).
  154. ↑ Commonwealth Youth Games 2011 TV Footage to be screened worldwide. cyg2011.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-04)]. (ang.).
  155. ↑ Commonwealth Youth Games 2011 Distribution. cyg2011.com. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  156. ↑ 2011CYG. youtube.com. [dostęp 2012-09-10]. (ang.).
Dyscypliny na Igrzyskach Wspólnoty Narodów Młodzieży 2011
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Igrzyska_Wspólnoty_Narodów_Młodzieży_2011&oldid=67163844”