Ijola
| Muzyka | |
|---|---|
| Libretto |
Piotr Rytel[1] |
| Liczba aktów |
4[1] |
| Źródło literackie | |
| Prapremiera | |
| Premiera polska |
14 grudnia 1929 |
Ijola – opera Piotra Rytla, w czterech aktach, według dramatu Ijola Jerzego Żuławskiego. Jej prapremiera miała miejsce w Warszawie 14 grudnia 1929 roku[2].
Osoby[edytuj | edytuj kod]
- Ijola-Maruna – sopran
- grabia Kuno, jej mąż – baryton
- Arno, rzeźbiarz – tenor
- Wala – tenor
- Heno, giermek – sopran
- Klucznik, ojciec Hena – bas
- Greta, piastunka Marunu – mezzosopran
- ojciec Hilgier, przeor – bas
- ojciec Damazy, inkwizytor – tenor
- odźwierny – bas
- cztery dziewki służebne, rycerze, mnisi, lud.
Treść[edytuj | edytuj kod]
Akcja opery rozgrywa się w czasach średniowiecza.
Młody rzeźbiarz Arno pracuje nad posągiem Matki Bożej. Rysy twarzy posągowi nadał po tajemniczej pięknej pani, jaka ukazuje mu się co noc w oknie klasztornej celi. Rzeźbiarz nadał swej ukochanej imię Ijola. Tymczasem do zamku wraca rycerz Kuno i dowiaduje się, że jego młoda żona Maruna co noc opuszcza swą sypialnię przez okno. Sama Maruna twierdzi, że nic nie pamięta...
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Józef Kański: Przewodnik operowy. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1973, s. 448.
- ↑ Józef Kański: Przewodnik operowy. Wyd. XI. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2014, s. 615-616. ISBN 978-83-224-0962-6.