Ike Quebec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ike Quebec
ilustracja
Imię i nazwisko

Ike Abrams Quebec

Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1918
Newark

Data i miejsce śmierci

16 stycznia 1963
Nowy Jork

Instrumenty

saksofon tenorowy

Gatunki

jazz (soul jazz, hard bop)

Zawód

muzyk

Wydawnictwo

Blue Note

Powiązania

Cab Calloway, Sonny Clark, Grant Green, Jimmy Smith

Ike Abrams Quebec (ur. 17 sierpnia 1918 w Newark w stanie New Jersey, zm. 16 stycznia 1963 w Nowym Jorku) – amerykański saksofonista jazzowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zaczynał karierę jako pianista i tancerz, ale w wieku 20 lat skoncentrował się na grze na saksofonie tenorowym. Pierwszych nagrań dokonał w 1940 z grupą Barons of Rhythm. Później występował lub nagrywał z takimi muzykami, jak Frankie Newton, Hot Lips Page, Roy Eldridge, Trummy Young, Ella Fitzgerald, Benny Carter i Coleman Hawkins. W latach 1944-1951 współpracował z Cabem Callowayem. nagrywał w tym czasie dla wytwórni Blue Note, dla której również pracował w dziale A&R (pomagał w promocji takich muzyków, jak Bud Powell i Thelonious Monk). Zmierzch popularności big bandów oraz walka z uzależnieniem od narkotyków sprawiły, że w latach 50. Quebec niemal zaprzestał nagrywania.

W 1961 rozpoczął swój powrót na scenę muzyczną serią albumów nagranych dla Blue Note. Oprócz gry na saksofonie niekiedy pojawiał się również jako pianista (np. na płycie Blue & Sentimental, gdzie gra na obu instrumentach). Zmarł w styczniu 1963 na raka płuc.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Jako lider[edytuj | edytuj kod]

Jako muzyk sesyjny[edytuj | edytuj kod]

z Sonnym Clarkiem

z Grantem Greenem:

z Dodo Greene:

  • My Hour of Need (1962; Blue Note)

z Jimmym Smithem

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dionizy Piątkowski: Jazz. Encyklopedia muzyki popularnej. T. 2: K-Z. Poznań: Oficyna Wydawnicza Atena, 1999, s. 184. ISBN 83-85414-90-8.
  • Alex Henderson, Ike Quebec [online], Allmusic [dostęp 2012-08-12] (ang.).