Imielin (stacja metra)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Imielin
Ilustracja
Peron stacji
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Dzielnica

Ursynów

Data otwarcia

7 kwietnia 1995

Długość peronu

120 m

Szerokość peronu

10 m

Powierzchnia stacji

10 100 m²

Kubatura stacji

45 000 m³

M1 Kabaty – Młociny
Poprzednia stacja

Natolin

Odległość do poprzedniej stacji

1143 m

Następna stacja

Stokłosy

Odległość do następnej stacji

1106 m

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, na dole znajduje się punkt z opisem „Imielin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Imielin”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Imielin”
Ziemia52°08′57″N 21°02′47″E/52,149167 21,046389

Imielin – stacja linii M1 metra w Warszawie zlokalizowana przy skrzyżowaniu al. Komisji Edukacji Narodowej i ul. Indiry Gandhi.

Opis stacji[edytuj | edytuj kod]

Nazwa stacji została nadana uchwałą Rady Narodowej m.st. Warszawy 16 grudnia 1983[1]. Jej budowa rozpoczęła się w 1984[2].

Stacja jednokondygnacyjna, dwunawowa, z jednym rzędem słupów pośrodku peronu. Peron-wyspa ma szerokość 10 m i długość 120 m. Stacja jest utrzymana w kolorach żółto-pomarańczowo-zielonym. Na powierzchnię prowadzą schody oraz dwie pochylnie dla niepełnosprawnych koło al. KEN. Na terenie stacji znajdują się niewielkie punkty handlowe, bankomaty, toalety oraz Punkt Obsługi Pasażerów Zarządu Transportu Miejskiego.

Stacja przystosowana jest do pełnienia w razie konieczności funkcji schronu dla ludności cywilnej. Służą temu m.in. grube stalowe drzwi znajdujące się przy każdym wejściu na teren stacji.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Uchwała nr 86 Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 16 grudnia 1983 roku w sprawie nadania nazw stacjom pierwszej linii metra. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy”. 4, s. 2, 12 marca 1984. 
  2. Krystyna Krzyżakowa: Życie codzienne Warszawy dzisiejszej [w:] Kalendarz Warszawski'88. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 197. ISBN 83-03-01684-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]