Inżynier budownictwa
Inżynier budownictwa – tytuł zawodowy, jakim ustawa o samorządach zawodowych architektów oraz inżynierów budownictwa[1] określa osoby będące członkami samorządu zawodu zaufania publicznego inżynierów budownictwa, uprawnione obok członków samorządu zawodowego architektów do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie.
Współcześnie jest to tytuł związany z nabywaniem lub posiadaniem uprawnień budowlanych, o który mogą ubiegać się absolwenci nie tylko kierunku studiów budownictwo, ale także – odpowiednio do specjalności – szeregu innych kierunków studiów technicznych[2], natomiast dawniej taki tytuł nadawały uczelnie techniczne w dyplomach wydawanych na podstawie odpowiednich rozporządzeń i zarządzeń wyłącznie absolwentom kierunku budownictwo. Ostatnim zarządzeniem umożliwiającym jego nadawanie przez uczelnie było zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 kwietnia 1989 r. w sprawie określania nazw kierunków studiów w szkołach wyższych oraz rodzajów dyplomów i tytułów zawodowych nadawanych przez szkoły wyższe[3], pozostające w mocy aż do wejścia w życie zarządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie określenia rodzajów dyplomów i tytułów zawodowych oraz wzoru dyplomu wydawanego przez uczelnie z dnia 9 kwietnia 1992 roku[4].
Działalność regulowana, którą mogą wykonywać inżynierowie budownictwa[edytuj | edytuj kod]
Inżynierowie budownictwa posiadający uprawnienia budowlane do projektowania mogą:
- projektować (tworzyć opracowania projektowe w zakresie projektu architektonicznego) sprawdzać projekt architektoniczno-budowlany i techniczny oraz pełnić związany z tym, że są autorem takiego opracowania projektowego nadzór autorski[5].
Inżynierowie budownictwa posiadający uprawnienia budowlane do kierowania robotami budowlanymi mogą:
- kierować budową lub innymi robotami budowlanymi[6].
Posiadanie uprawnień w zakresie kierowania robotami budowlanymi upoważniają również inżyniera budownictwa do wykonywania działalności regulowanej takiej jak:
- kierowanie wytwarzaniem konstrukcyjnych elementów budowlanych oraz nadzór i kontrolę techniczną wytwarzania tych elementów;
- wykonywanie nadzoru inwestorskiego;
- sprawowanie kontroli technicznej utrzymania obiektów budowlanych.
Posiadanie uprawnień w zakresie projektowania robót budowlanych upoważniają również inżyniera budownictwa do wykonywania działalności regulowanej takiej jak:
- sprawowanie kontroli technicznej utrzymania obiektów budowlanych[7].
Specjalności osób określanych tytułem zawodowym inżynier budownictwa[edytuj | edytuj kod]
W ramach tego tytułu zawodowego na terenie Polski wydzielono 4 podstawowe specjalności oraz jeśli występują także ich dodatkowe zakresy[8]:
- architektoniczna,
- konstrukcyjno-budowlana,
- inżynieryjna:
- mostowa,
- drogowa,
- kolejowa w zakresie kolejowych obiektów budowlanych,
- kolejowa w zakresie sterowania ruchem kolejowym,
- hydrotechniczna,
- wyburzeniowa,
- instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń:
- telekomunikacyjnych,
- cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych,
- elektrycznych i elektroenergetycznych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz.U. z 2019 r. poz. 1117.
- ↑ Załącznik 1 do rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie przygotowania zawodowego do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie Dz.U. z 2019 r. poz. 831.
- ↑ M.P. z 1989 r. nr 14, poz. 107.
- ↑ M.P. z 1992 r. nr 12, poz. 85.
- ↑ Art. 12 ust. 1 w powiązaniu z art. 3 pkt 19 (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351).
- ↑ Art. 12 ust. 2 w powiązaniu z art. 3 pkt 19 (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351).
- ↑ Art. 13 ust. 3-4 w powiązaniu z art. 3 pkt 19 (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351).
- ↑ Art. 14 ust. 1 pkt 2-4 (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351).