Innocenty (Leofierow)
| Iwan Leofierow | |
| Arcybiskup kaliniński i kaszyński | |
_-1956.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 sierpnia 1890 |
| Data śmierci |
6 września 1971 |
| Arcybiskup kaliniński i kaszyński | |
| Okres sprawowania |
1963–1971 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
16 kwietnia 1944 |
| Diakonat |
do 1912 |
| Prezbiterat |
6 kwietnia 1912 |
| Chirotonia biskupia |
13 grudnia 1953 |
| Data konsekracji |
13 grudnia 1953 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Miejsce | |||||||||
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy |
Hilarion (Prochorow), Hilarion (Koczergin), Eustraty (Podolski), Nestor (Tuhaj) | ||||||||
| |||||||||
Innocenty, imię świeckie Iwan Michajłowicz Leofierow (ur. 16 sierpnia?/28 sierpnia 1890 w guberni wołogodzkiej, zm. 6 września 1971) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem protoprezbitera służącej w eparchii wołogodzkiej. W 1911 ukończył seminarium duchowne w Wołogdzie, po czym podjął pracę psalmisty cerkwi Matki Bożej w Wołogdzie. 6 sierpnia 1912 został wyświęcony na kapłana i skierowany do pracy duszpasterskiej w cerkwi we wsi Sustino, gdzie był również szkolnym katechetą. Trzy lata później przeniesiony do analogicznych zadań we wsi Stiepurino. Po wybuchu I wojny światowej do 1917 był kapelanem wojskowym. Następnie wrócił do poprzedniej parafii.
W 1922 poparł ruch Żywej Cerkwi. Tam też otrzymał godność protoprezbitera i został pełnomocnikiem Synodu Żywej Cerkwi na obszarze eparchii tambowskiej. Przed 1943 złożył akt pokutny i został ponownie przyjęty w skład duchowieństwa Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Od grudnia 1943 był proboszczem parafii Opieki Matki Bożej w Tambowie. Od lutego 1944 był ponadto sekretarzem arcybiskupa tambowskiego Łukasza. Następnie wstąpił jako posłusznik do Ławry Poczajowskiej i tam 16 kwietnia 1944 złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Innocenty. Natychmiast po tym wydarzeniu wyznaczono go na p.o. przełożonego Ławry, zaś w 1951 na stałe powierzono mu tę funkcję.
13 grudnia 1953 miała miejsce jego chirotonia na biskupa kirowohradzkiego i nikołajewskiego. Ceremonia odbyła się w Kijowie z udziałem konsekratorów: metropolity kijowskiego i halickiego Jana, biskupów ufimskiego i stierlitamackiego Hilariona, mukaczewskiego i użhorodzkiego Hilariona, sumskiego i achtyrskiego Eustratego oraz humańskiego Nestora. Po pięciu latach został przeniesiony na katedrę ałmacką i kazachstańską, otrzymując równocześnie godność arcybiskupią. W sierpniu 1960 odszedł w stan spoczynku, jednak w listopadzie tego samego roku wyznaczono go na ordynariusza eparchii kalinińskiej i kaszyńskiej. Urząd sprawował do swojej śmierci w 1971.