Instrukcja sterująca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Instrukcja sterującainstrukcja zdefiniowana w składni określonego języka programowania, umożliwiająca wyznaczenie i zmianę kolejności wykonania instrukcji zawartych w kodzie źródłowym.

Wyznaczenie kolejności wykonywania instrukcji[edytuj | edytuj kod]

Istnieją następujące możliwości wyznaczania kolejności wykonywania instrukcji:

wykonanie sekwencyjne
bloki, instrukcje blokowe
wykonanie innej instrukcji niż następna
instrukcja skoku, instrukcja opuszczenia, instrukcja powrotu
wykonanie warunkowe
instrukcja warunkowa, instrukcja wyboru
powtarzanie wykonania instrukcji
instrukcja pętli, instrukcja kontynuacji

Rodzaje[edytuj | edytuj kod]

Powyższe sposoby wyznaczania kolejności wykonania instrukcji determinują rodzaje instrukcji sterujących, do których zalicza się:

Charakterystyka instrukcji sterujących[edytuj | edytuj kod]

Instrukcje sterujące służą w kodzie źródłowym do kierowania kolejnością wykonywania kolejnych czynności, z których złożony jest dany algorytm. Bogactwo struktur sterujących ułatwia implementowanie złożonych algorytmów, ale zbyt rozbudowane sterowanie w składni języka, wg wielu autorów literatury przedmiotu, może prowadzić do zaciemnienia czytelności kodu. W większości języków programowania wysokiego poziomu dostępny jest pewien podzbiór typowych instrukcji sterujących, o określonej funkcjonalności. Tylko niektóre, nieliczne języki wprowadzają nietypowe konstrukcje bądź rozszerzają znaczenie istniejących konstrukcji przez specyficzną modyfikację ich działania. Pojęcie instrukcji sterujących wyodrębnia więc grupę instrukcji, spośród innych instrukcji dostępnych w językach programowania, ze względu na ich przeznaczenie.

Odpowiedni zestaw instrukcji sterujących w konkretnym języku umożliwia programowanie strukturalne. Należy jednak zaznaczyć, że nie wszystkie instrukcje sterujące są uznawane za zgodne z ideą programowania strukturalnego. Literatura przedmiotu poleca tu konstrukcje złożone z jednym wejściem i jednym wyjściem, i ewentualnie dopuszcza pewne bardziej rozbudowane struktury. Natomiast zdecydowana większość autorów nie zaleca stosowania instrukcji skoku, a nawet instrukcji opuszczenie i kontynuacji, jako że w swej istocie stanowią niemalże jedynie składniowy substytut instrukcji skoku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]