Instytut Nowych Syntez Chemicznych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Nowych Syntez Chemicznych
Ilustracja
Superfosfat potrójny
Państwo

 Polska

Adres

Al. Tysiąclecia Państwa Polskiego 13a, 24-110 Puławy

Data założenia

1935

Forma prawna

podlegający nadzorowi Prezesa Centrum Łukasiewicz.

Dyrektor

prof. dr hab. inż. Janusz Igras

brak współrzędnych
Strona internetowa
Nawożenie rzepaku

Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Nowych Syntez Chemicznych w Puławachinstytut, w którym są prowadzone prace badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk chemicznych, biologicznych i środowiska naturalnego, analizy techniczne oraz prace wdrożeniowe, w tym produkcja doświadczalna[1][2].

Historia Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Za początek działalności INS uważa się powołanie w roku 1935 Laboratorium Badawczego Zjednoczonych Fabryk Związków Azotowych (ZFZA) w Mościcach i Chorzowie. Po II wojnie światowej – w roku 1945 – zostało ono przekształcone w Centralne Laboratorium Doświadczalne (CLD)[3].

W roku 1952 zakładowe laboratoria badawcze, istniejące w Chorzowie, Tarnowie, Oświęcimiu i Kędzierzynie-Koźlu, połączono tworząc Instytut Syntezy Chemicznej (ISCh). Z tej jednostki wyodrębniono w latach 1958–1959 Instytut Nawozów Sztucznych (INS, poprzednio – Oddział ISCh w Tarnowie) i Instytut Ciężkiej Syntezy Organicznej „Blachownia” (ICSO)[4]. INS przeniesiono z Tarnowa do Puław w roku 1968[3].

W 2014 roku Instytut Nawozów Sztucznych zmienił nazwę na Instytut Nowych Syntez Chemicznych[3].

Struktura Instytutu[edytuj | edytuj kod]

W strukturze organizacyjnej INS wyodrębniono pięć pionów[5]:

  • Pion Dyrektora
  • Pion Dyrektora Naukowego, w którym funkcjonują m.in.:
– Zakład Analityczny
– Zakład Ekstrakcji Nadkrytycznej
– Zakład Katalizatorów
– Zakład Nawozów
– Zakład Technologii Azotowych
– Zakład Technologii Kwasu Azotowego
– Zakład Technologii Organicznych
– Zakład Wspomagania Badań
  • Pion Dyrektora Technicznego, w którym funkcjonują m.in.:
– Zakład Badań Półtechnicznych
– Zakład Produkcji Doświadczalnych
– Zakład Wsparcia Technicznego
– Stacja Nawozów Płynnych
– Gospodarstwo Doświadczalne Goczałków

Tematyka prac naukowo-badawczych, rozwojowych i wdrożeniowych[edytuj | edytuj kod]

Zakres tematyki ilustrują poniżej zamieszczone informacje na temat 3 zakładów.

Zakład Technologii Azotowych,

ZTA zajmuje się m.in. technologią gazów syntezowych, amoniaku i mocznika. W ZTA są opracowywane komputerowe symulacje procesów – umożliwiające analizy możliwości optymalizacji technologii i aparatury – oraz projekty procesowe instalacji przemysłowych, ich węzłów lub poszczególnych urządzeń. Zakład nadzoruje też budowę aparatów i montaż instalacji[6].

Zakład Nawozów,

ZN prowadzi badania dotyczące m.in. nawozów mineralnych i mineralno-organicznych, półproduktów do ich wytwarzania oraz środków paszowych. Zajmuje się projektowaniem i wdrażaniem nowych technologii. Współpracuje z placówkami rolniczymi m.in. prowadząc agrochemiczne badania nawozów we własnym Gospodarstwie Doświadczalnym[7].

Zakład Katalizatorów,

ZK zajmuje się technologiami wytwarzania katalizatorów (m.in. reformingu gazu ziemnego, konwersji tlenku węgla, syntezy amoniaku, uwodornienia benzenu do cykloheksanu) i sorbentów (np. siarkowodoru). Prowadzi badania fizykochemiczne i kinetyczne katalizatorów[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Nawozów Sztucznych [online], ins.pulawy.pl [zarchiwizowane z adresu 2007-01-12].
  2. Instytut Nawozów Sztucznych. ins.pulawy.pl. [dostęp 2012-05-03].
  3. a b c Historia Instytutu Nowych Syntez Chemicznych [online], Instytut Nowych Syntez Chemicznych [dostęp 2018-01-12].
  4. Roman Nowacki: Historia Instytutu Ciężkiej Syntezy Organicznej Blachownia w Kędzierzynie-Koźlu 1952–1991. Kędzierzyn-Koźle: 1992.
  5. Struktura Instytutu. Instytut Nowych Syntez Chemicznych. [dostęp 2018-01-12].
  6. Zakład Technologii Azotowych. Instytut Nowych Syntez Chemicznych. [dostęp 2018-01-12].
  7. Zakład Nawozów. Instytut Nowych Syntez Chemicznych. [dostęp 2018-01-12].
  8. Zakład Katalizatorów. Instytut Nowych Syntez Chemicznych. [dostęp 2018-01-12].