Inuinnaqtun
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1310 (2016) | ||
| Pismo/alfabet |
łacińskie, inuickie | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-1 | iu | ||
| ISO 639-2 | iku | ||
| ISO 639-3 | ikt | ||
| IETF | ikt | ||
| Glottolog | copp1244 | ||
| Ethnologue | ikt | ||
| Występowanie | |||
 Zasięg języków i dialektów inuickich | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Inuinnaqtun – język należący do rodziny języków eskimo-aleuckich, używany lokalnie przez część Inuitów w Kanadzie. Blisko spokrewniony z językiem inuktitut i przez niektórych uważany za dialekt tego ostatniego. Władze Terytoriów Północno-Zachodnich i Nunavut uznają inuinnaqtun za jeden z oficjalnych języków na swoich terytoriach. Ma charakter aglutynacyjny.
Język inuinnaqtun używany jest głównie w społecznościach Cambridge Bay i Kugluktuk w regionie Kitikmeot położonym w zachodniej części Nunavut, a także w osiedlu Gjoa Haven. Poza Nunavut, używają go mieszkańcy osiedla Ulukhaktok na Terytoriach Północno-Zachodnich (gdzie zwany jest kangiryuarmiutun). Ocenia się, że posługuje się nim ok. 2 tys. osób.
Zapisywany jest alfabetem łacińskim.