Irena Babel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Irena Babel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1914
Lwów

Data i miejsce śmierci

22 listopada 1993
Kraków, Polska

Zawód

aktorka, reżyser

Współmałżonek

Stefan Rydel

Lata aktywności

1946–1993

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Ireny Babel i Stefana Rydla na cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Irena Babel (ur. 9 lutego 1914 we Lwowie, zm. 22 listopada 1993 w Krakowie) – polska aktorka i reżyser teatralna, także pedagog i tłumaczka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka Studia Teatralnego przy Starym Teatrze w Krakowie (1946). Jako aktorka zadebiutowała w 1946 roku i rozpoczęła pracę w Teatrze Kameralnym TUR w Krakowie. W 1947 roku przeniosła się do Teatru im. J. Słowackiego, gdzie występowała do 1949 roku. Potem została reżyserem Sceny Komediowo-Muzycznej warszawskiego Teatru Nowego (1949–1950), a następnie Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie (1950–1955). W 1955 roku rozpoczęła pracę w warszawskim Teatrze Powszechnym – najpierw jako reżyserka (1955–1956), a potem jako kierowniczka artystyczna (1956–1963). Kolejnym miejscem pracy artystki był Teatr Klasyczny w Warszawie, gdzie była reżyserką w latach 1963–1966, a później pełniła funkcję dyrektorki naczelnej i artystycznej w Teatrze Ludowym w Krakowie - Nowej Hucie (1966–1971). W roku 1970 została pedagożką PWST w Krakowie (1970–1989). W latach 1971–1972 reżyserowała w Teatrze im. J. Słowackiego.

Autorka monografii o Marii Dulębie, polskiej aktorce.

Zmarła w Krakowie. Pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera AB-zach-10)[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żona aktora Stefana Rydla[2].

Spektakle teatralne (m.in.)[edytuj | edytuj kod]

Role[edytuj | edytuj kod]

  • 1945: Powrót Odysa jako Penelopa (reż. Tadeusz Kantor)
  • 1946: Powrót posła jako Pani Podkomorzyna (reż. M. Dulęba)
  • 1947: Wariatka z Chaillot jako Józefina (reż. Emil Chaberski)

Prace reżyserskie[edytuj | edytuj kod]

  • 1949: Judyta
  • 1949: Aurora
  • 1950: Moralność pani Dulskiej
  • 1951: Sprawa Pawła Eszteraga
  • 1951: W Błędomierzu
  • 1951, 1969: Mirandolina
  • 1952: Trzydzieści srebrników
  • 1952: Piąta symfonia
  • 1953: Kopernik
  • 1953: Rozbity dzban
  • 1953: Profesja pani Warren
  • 1954: Takie czasy
  • 1954, 1960: Kaukaskie koło kredowe
  • 1955: Romans malajski
  • 1956: Suchy kraj
  • 1956: Eskapada
  • 1956: Ararat
  • 1957, 1959, 1961, 1962, 1976: Wojna i pokój
  • 1957: Klątwa
  • 1957: Straszna zabawa
  • 1959: Hamlet
  • 1959: Pod mlecznym lasem
  • 1960: Cyd
  • 1961: Głupiec i inni
  • 1961: Zaczarowany las
  • 1962: Elżbieta, królowa Anglii
  • 1962: Heloiza i Abelard
  • 1962: Siedmiu przeciw Tebom. Antygona
  • 1963: Kontinuitaet
  • 1963: Trzej muszkieterowie (z Jackiem Szczękiem)
  • 1964: Odkryte karty
  • 1964, 1968: Róża
  • 1964: Kto uratuje wieśniaka
  • 1965: Kalendarz starych mężów
  • 1966: Sie kochamy
  • 1966: Cezar i Kleopatra
  • 1966: Rycerz ognistego pieprzu
  • 1967: Blues dla pana Charlie
  • 1967: Zygmuntowskie czasy
  • 1967: Wiśniowy sad
  • 1968: Mąż i żona
  • 1968: Meteor
  • 1969: Filip z prawdą w oczach
  • 1969: Król Jan według Szekspira
  • 1970: Fircyk w zalotach
  • 1970: Kordian
  • 1971: W małym dworku
  • 1972: Dom kobiet
  • 1973: O świcie jest tu spokojnie
  • 1974: Elektra
  • 1977: Poloneza czas zacząć...
  • 1978: Tragiczna historia Hamleta

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 1951: wyróżnienie za reżyserię przedstawienia W Błędomierzu Jarosława Iwaszkiewicza w Teatrach Dramatycznych w Krakowie na Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych,
  • 1955: Nagroda Państwowa (wyróżnienie) za inscenizację i reżyserię przedstawienia Kaukaskie kredowe koło Bertolta Brechta w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie,
  • 1958: Puchar Przechodni czytelników „Kuriera Polskiego” za przedstawienie Wojna i pokój według Lwa Tołstoja w Teatrze Powszechnym w Warszawie,
  • 1984: List gratulacyjny Ministra Kultury i Sztuki z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-05-21].
  2. Anegdoty i fakty z półwiecza. [dostęp 2009-03-19].
  3. M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa nr 0/245 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, s. 1655.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]