Irynarch (Griezin)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Irynarch
Иринарх
Władimir Griezin
Владимир Грезин
Biskup ramieński
ilustracja
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1951
Szumerla

Data śmierci

24 stycznia 2024

Biskup ramieński
Okres sprawowania

od 2021

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia moskiewska miejska

Śluby zakonne

3 kwietnia 1985

Diakonat

13 kwietnia 1985

Prezbiterat

15 kwietnia 1985

Nominacja biskupia

marzec 2002

Chirotonia biskupia

14 kwietnia 2002

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 kwietnia 2002

Miejscowość

Moskwa

Miejsce

Sobór Chrystusa Zbawiciela

Konsekrator

Aleksy II

Współkonsekratorzy

Juwenaliusz (Pojarkow), Sergiusz (Fomin), Pitirim (Nieczajew), Barnaba (Kiedrow), Arseniusz (Jepifanow), Wincenty (Morar), Sofroniusz (Budko), Nifon (Sajkali), Konstantyn (Gorianow), Aleksy (Frołow), Cyryl (Nakonieczny), Aleksander (Agrikow), Teognost (Guzikow)

Irynarch, imię świeckie Władimir Kuźmicz Griezin (ur. 23 listopada 1951 w Szumerli) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie robotniczej. Uzyskał wykształcenie techniczne i pracował w Zagorsku jako elektromonter. W latach 1970–1972 odbywał zasadniczą służbę wojskową. Po jej odbyciu ponownie podjął pracę elektromontera i kontynuował naukę w trybie wieczorowym, zanim w 1975, wstąpił do seminarium duchownego w Moskwie. Po uzyskaniu jego dyplomu kontynuował studia w Moskiewskiej Akademii Teologicznej, które ukończył w 1982. 3 kwietnia 1985, będąc już pracownikiem wydziału stosunków zewnętrznych Patriarchatu Moskiewskiego, złożył wieczyste śluby zakonne, 13 kwietnia 1985 został wyświęcony na hierodiakona, zaś 15 kwietnia tego samego roku na hieromnicha. W latach 1987–1989 kontynuował studia teologiczne w Bossey i na Harvardzie. W 1988 otrzymał godność ihumena.

Jako pracownik wydziału stosunków zewnętrznych koordynował cerkiewne programy zapobiegania alkoholizmowi i narkomanii oraz pracował jako kapelan w moskiewskich zakładach opieki zdrowotnej zajmujących się osobami cierpiącymi na te choroby. Z pracy w oddziale odszedł w 1991, nadal działał jednak w Prawosławnym Bractwie Trzeźwości. 15 grudnia 2000 został ponadto dziekanem dekanatu Wszystkich Świętych w eparchii moskiewskiej. 16 marca 2002 został mianowany archimandrytą. W marcu 2002 Święty Synod nominował go na biskupa permskiego i solikamskiego. Chirotonia miała miejsce 14 kwietnia 2002 w soborze Chrystusa Zbawiciela w Moskwie, zaś jako konsekratorzy wzięli w niej udział patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy II, metropolici kruticki i kołomieński Juwenaliusz, sołnecznogorski Sergiusz, wołokołamski i juriewski Pitirim, czeboksarski i czuwaski Barnaba, arcybiskupi istrzański Arseniusz, jekaterynburski i wierchoturski Wincenty, kemerowski i nowokuźniecki Sofroniusz, biskup filippolski Nifon (z Patriarchatu Antiochii), tichwiński Konstantyn, orechowo-zujewski Aleksy, tulski i bielowski Cyryl, dmitrowski Aleksander oraz siergijew-posadski Teognost.

5 marca 2010 został przeniesiony do eparchii moskiewskiej jako jej biskup wikariusz z tytułem biskupa krasnogorskiego. Jest odpowiedzialny za parafie położone w południowo-zachodnim okręgu administracyjnym Moskwy[1], od grudnia 2011 jako zwierzchnik wikariatu południowo-zachodniego eparchii moskiewskiej miejskiej[2]. W 2021 r. jego tytuł biskupi uległ zmianie na biskup ramieński[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]