Iskiernik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iskiernik z elektrodami płaskimi

Iskiernikaparat elektryczny (lub część innego aparatu) zbudowany z dwóch elektrod przedzielonych izolatorem gazowym lub cieczowym. W takim układzie przy przekroczeniu pewnej wartości napięcia na zaciskach tzw. napięcia zapłonu rezystancja wewnętrzna iskiernika gwałtownie maleje i zaczyna przewodzić prąd.

Iskierniki są wykorzystywane w układach ochrony przepięciowej różnych urządzeń[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. iskiernik, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2023-01-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • PN-IEC 60050-151:2003 Międzynarodowy słownik terminologiczny elektryki -- Część 151: Urządzenia elektryczne i magnetyczne