Ivan Turina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ivan Turina
Ilustracja
Ivan Turina (2011)
Data i miejsce urodzenia

3 października 1980
Zagrzeb

Data i miejsce śmierci

2 maja 2013
Sztokholm

Wzrost

197 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1998–2007 Dinamo Zagrzeb 73 (0)
1999–2000 Croatia Sesvete (wyp.) 0 (0)
2001–2002 Kamen Ingrad (wyp.) 11 (0)
2002–2003 NK Osijek (wyp.) 15 (0)
2007–2008 Skoda Ksanti 8 (0)
2008–2009 Lech Poznań 12 (0)
2010 Dinamo Zagrzeb 1 (0)
2010–2013 AIK Fotboll 65 (0)
W sumie: 185 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1996  Chorwacja U-17 2 (0)
1998–1999  Chorwacja U-19 4 (0)
2000  Chorwacja U-20 4 (0)
2006  Chorwacja 1 (0)
W sumie: 11 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ivan Turina (ur. 3 października 1980 w Zagrzebiu, zm. 2 maja 2013 w Sztokholmie) – chorwacki piłkarz, występujący na pozycji bramkarza.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Rozgrywki ligowe[edytuj | edytuj kod]

Turina zaczynał piłkarską karierę w najsłynniejszym chorwackim klubie Dinamo Zagrzeb. Nie miał jednak szans na grę, toteż młodego zawodnika wypożyczano do klubów niższych lig, takich jak Croatia Sesvete i NK Dubrava. Do Dinama powrócił w 2000, ale Turinie przypadła rola tylko trzeciego golkipera w klubowej hierarchii, gdyż pierwszym bramkarzem był wówczas Tomislav Butina, a rezerwowym Vladimir Vasilj. Po sezonie 2000/2001 Turinę wypożyczono do innego pierwszoligowego zespołu – NK Kamen Ingrad. Tam jednak również musiał walczyć o miejsce w składzie, łącznie zagrał w 11 meczach ligowych i pomógł uchronić drużynę przed spadkiem z ligi. Kolejny sezon (2002/2003) Turina spędził na wypożyczeniu do NK Osijek. Zagrał tam dopiero w rundzie wiosennej i do końca sezonu nie oddał już miejsca w bramce swoim kolegom z drużyny. Jego 15 meczów przyczyniło się do utrzymania Osijeku i zajęcia przez ten klub 8. miejsca w lidze. Latem 2003 Butina odszedł do belgijskiego Club Brugge, w związku z czym Turina powrócił do Dinama, by z czasem stać się pierwszym bramkarzem zespołu. W sezonie 2004/2005 walczył jeszcze o miejsce w składzie z Vladimirem Vasiljem, ale latem 2005 ten odszedł do Turcji i w sezonie 2005/2006 Turina walnie przyczynił się do zdobycia przez Dinamo dubletu w Chorwacji. Zagrał we wszystkich 32 meczach w sezonie i puścił najmniej bramek w lidze – tylko 26, dzięki czemu został uznany najlepszym bramkarzem ligi chorwackiej. 26 sierpnia 2008 podpisał 3-letni kontrakt z Lechem Poznań. W polskiej Ekstraklasie zadebiutował 31 października 2008 podczas spotkania 11. kolejki z Odrą Wodzisław. Od tej chwili stał się także pierwszym bramkarzem Lecha, w którym później o miejsce między słupkami musiał rywalizować z Krzysztofem Kotorowskim. Jednak w letnim okienku transferowym po sprowadzeniu do drużyny Grzegorza Kasprzika i pozostaniu „Kotora” w drużynie, postanowiono rozwiązać kontrakt z tym zawodnikiem. Z początku Ivan nie chciał się zgodzić, jednak po czasie dogadał z klubem i kontrakt został rozwiązany przy obustronnym porozumieniu. Od 2010 był piłkarzem szwedzkiego klubu AIK Fotboll.

Rozgrywki europejskie[edytuj | edytuj kod]

Turina zadebiutował w rozgrywkach Pucharu UEFA w sezonie 2003/2004 podczas spotkania pierwszej rundy z MTK Hungária Budapeszt, zmieniając w 9. minucie Marko Šarliję[1]. W barwach Dinama w pucharach rozegrał 9 meczów (z tego 4 w eliminacjach do Ligi Mistrzów). Na europejskie boiska powrócił dopiero w 2008 roku jako zawodnik Lecha Poznań, broniąc dostępu do bramki w 6 spotkaniach tej drużyny w Pucharze UEFA.

Reprezentacja[edytuj | edytuj kod]

1 lutego 2006 Turina zadebiutował za kadencji Zlatko Kranjčara w reprezentacji Chorwacji podczas wygranego 4:0 meczu z Hongkongiem w ramach Pucharu Carlsberga. W 46. minucie zastąpił wówczas Joeya Didulicę.

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Ciało bramkarza zostało znalezione przez policję 2 maja 2013 w godzinach porannych w apartamencie w Sztokholmie. Według doniesień szwedzkich mediów Turina zmarł we śnie. Polski lekarz klubu AIK, Karol Żyto, przyznał, że zawodnik miał wrodzoną wadę serca, która jednak pozwalała na wyczynowe uprawianie sportu[2]. Zostawił ciężarną żonę i roczne bliźniaczki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]