Iwan Bojkow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Bojkow
Иван Павлович Бойков
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

1902
Petersburg

Data i miejsce śmierci

lipiec 1987
Moskwa

Formacja

NKWD
MWD

Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru”

Iwan Pawłowicz Bojkow (ros. Иван Павлович Бойков, ur. 1902, zm. w lipcu 1987 w Moskwie) – funkcjonariusz radzieckich organów bezpieczeństwa, generał major.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1916 skończył szkołę w Piotrogrodzie, od października 1919 do listopada 1920 sekretarz powiatowego komitetu Komsomołu w Syzraniu, od listopada 1920 do grudnia 1922 kierownik wydziału gubernialnego komitetu Komsomołu w Symbirsku, w listopadzie-grudniu 1922 sekretarz powiatowego komitetu Komsomołu w Korsuniu. Od kwietnia 1920 w RKP(b)/WKP(b), od grudnia 1922 do kwietnia 1923 politruk oddziału konwojowego, od kwietnia 1923 do lutego 1924 politruk dywizjonu GPU w Saratowie, później w wojskach pogranicznych OGPU, od września 1925 do marca 1927 elew Wyższej Szkoły Pogranicznej OGPU, następnie instruktor polityczny OGPU w Białoruskim Okręgu Wojskowym, od sierpnia 1929 do lutego 1932 studiował w Akademii Wojskowo-Politycznej im. Lenina w Leningradzie. Od lutego 1932 do 31 sierpnia 1937 inspektor Wydziału Politycznego Głównego Zarządu Wojsk Pogranicznych/Głównego Zarządu Ochrony Pogranicznej i Wewnętrznej OGPU/NKWD ZSRR, od 1935 komisarz pułkowy, od 31 sierpnia 1937 do 10 lutego 1939 szef Oddziału Politycznego Wydziału 1 Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, 29 września 1937 awansowany na komisarza brygadowego, od 1 kwietnia 1939 do 15 listopada 1940 szef Zarządu Poprawczego Obozu Pracy i Budownictwa nr 205 NKWD we wsi Ust'Borowoje w obwodzie permskim, od 15 listopada 1940 do 30 czerwca 1941 szef Zarządu Poprawczego Obozu Pracy i Budownictwa Zakładu Aluminium w Kandałakszy, od 30 czerwca 1941 do 27 lipca 1943 szef Zarządu Poprawczego Obozu Pracy NKWD i Budownictwa Kombinatu Celulozowo-Papierniczego w Solikamsku, 18 lutego 1943 mianowany inżynierem-pułkownikiem. Od 27 lipca 1943 do lutego 1946 naczelnik Bogosławskiego Poprawczego Obozu Pracy i Budownictwa NKWD w obwodzie swierdłowskim, 14 kwietnia 1945 mianowany komisarzem bezpieczeństwa państwowego, a 9 lipca 1945 generałem majorem, od 1 marca 1946 do 28 października 1950 szef Zarządu Poprawczego Obozu Pracy i Budownictwa nr 865/nr 313 MWD w obwodzie swierdłowskim, równocześnie od 4 czerwca 1946 do 28 października 1950 naczelnik Poprawczego Obozu Pracy Budowy Specjalnej nr 100 MWD w obwodzie czelabińskim. Od 30 grudnia 1950 do 15 października 1952 zastępca szefa Wydziału Mobilizacyjnego MWD ZSRR, równocześnie od 21 lipca 1951 pełnomocnik MWD ZSRR budowy kanału Wołga-Don, od 15 października 1952 do listopada 1953 zastępca szefa Głównego Zarządu Łagrowego Przemysłu Azbestowego ds. Podstawowego Budownictwa MWD ZSRR, od listopada 1953 do kwietnia 1956 szef Zarządu Budownictwa nr 352 w Elektrostali.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I 7 medali.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]