Iwan Dobrobabin

Iwan Dobrobabin
Иван Доброба́бин
	sierżant
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1913 ; Perekip
Data i miejsce śmierci	19 grudnia 1996 ; Cymlańsk
	Przebieg służby
Lata służby	1939, 1941–1942, 1944–1945
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Jednostki	316 Dywizja Strzelecka
Główne wojny i bitwy	bitwa nad Chałchin-Goł;; II wojna światowa bitwa pod Moskwą; operacja jasko-kiszyniowska; operacja wiedeńska;
	Odznaczenia
	; ; (pozbawiony wszystkich odznaczeń)

Iwan Jewstafjewicz Dobrobabin, (ros. Иван Евстафьевич Доброба́бин; ur. 8 czerwca 1913 we wsi Perekip w guberni charkowskiej, zm. 19 grudnia 1996) – radziecki wojskowy, sierżant, a także członek kolaboracyjnej policji pomocniczej podczas II wojny światowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukrainiec. Ukończył szkołę podstawową. Od 1928 r. pracował w fabryce traktorów w Charkowie. W 1939 r. został zmobilizowany do Armii Czerwonej. Brał udział w bitwie z Japończykami nad Chalchyn gol. Po demobilizacji znalazł pracę na budowie Wielkiego Kanału Czujskiego w rejonie Biszkeku.

Po ataku wojsk niemieckich na ZSRR 22 czerwca 1941 ponownie zmobilizowano go do Armii Czerwonej. Od września tego roku w stopniu sierżanta brał udział w walkach w składzie 316. Dywizji Strzeleckiej. W II poł. listopada uczestniczył w ciężkich walkach w rejonie mijanki Dubosiekowo, współdowodząc (z politrukiem Kłoczkowem) 4. kompanią 2. batalionu strzelców 1075. Pułku Strzeleckiego. Prezydium Rady Najwyższej ZSRR 21 lipca 1942 nadało mu pośmiertnie tytuł Bohatera Związku Sowieckiego^[1].

Faktycznie I. J. Dobrobabin nie zginął, ale ranny dostał się do niewoli niemieckiej. Osadzono go w obozie jenieckim w Możajsku, skąd zbiegł na początku 1942, po czym powrócił do rodzinnej wsi Perekop. W czerwcu tego roku wstąpił do miejscowej policji pomocniczej. Początkowo służył jako posterunkowy na stacji kolejowej Kowjahy, a następnie został dowódcą zmiany wartowniczej we wsi Perekop. Kiedy Armia Czerwona zajęła wieś 25 lutego 1943, został aresztowany, ale Niemcy odzyskali ją już 8 marca tego roku. Dobrobabon kontynuował kolaboracyjną służbę policyjną. Objął funkcję zastępcy naczelnika policji, a następnie sam stanął na jej czele. W momencie zbliżania się Armii Czerwonej w sierpniu ewakuował się do wsi Tarasiwka w owbwodzie odeskim, gdzie objęła go radziecka ofensywa. W marcu 1944, nie rozpoznany, został zmobilizowany do Armii Czerwonej. Uczestniczył w operacji jassko-kiszyniowskiej, walkach o Budapeszt i Wiedeń.

Po demobilizacji powrócił do Kirgistanu, gdzie aresztowano go pod koniec 1947. Po śledztwie skazano go na początku czerwca 1948 na karę 15 lat więzienia. W 1948 pozbawiono go też tytułu Bohatera Związku Sowieckiego. W wyniku ogłoszenia amnestii w 1955 karę zmniejszono mu do 7 lat, po czym wypuszczono na wolność. Zamieszkał w Cymlansku. W 1988 wystąpił o rehabilitację, ale rok później prokuratura odmówiła.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему и рядовому составу Красной Армии» от 21 июля 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 23 июля (№ 28 (187)). — С. 1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Biografia Iwana J. Dobrobanina (jęz. rosyjski)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wasilij J. Zwiagincew, Трибунал для Героев, 2005. (ros.)

[1] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему и рядовому составу Красной Армии» от 21 июля 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 23 июля (№ 28 (187)). — С. 1.

[1]