Zasław (Ukraina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Izjasław (miasto))
Zasław
Ізяслав
Ilustracja
Widok na Nowe miasto
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 chmielnicki

Rejon

zasławski

Prawa miejskie

1583

Powierzchnia

23,91 km²

Populacja (2016)
• liczba ludności


17 002

Nr kierunkowy

+380 3852

Kod pocztowy

od 30300 do 30309

Tablice rejestracyjne

BX

Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
Mapa konturowa obwodu chmielnickiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Zasław”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Zasław”
Ziemia50°07′N 26°48′E/50,116667 26,800000
Strona internetowa

Zasław (ukr. Ізяслав, Iziasław) – miasto na Ukrainie w obwodzie chmielnickim nad rzeką Horyń, siedziba władz rejonu zasławskiego. Jedno z najstarszych miast na Wołyniu, dawna rezydencja Ostrogskich-Zasławskich, w 2016 roku liczyło 17 tys. mieszkańców[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Stare Miasto ok. 1910 r.

Zasław został założony w XII wieku przez księcia kijowskiego Izjasława II, który nazwał nowy gródek Izjasławiem[2]. Pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z 1386 roku[2], od którego to czasu władali tu Ostrogscy, Zasławscy i Sanguszkowie. Już wtedy było to miasto obszerne (o czym świadczą resztki wałów obronnych), jakkolwiek prawa miejskie otrzymało dopiero w roku 1583[2]. W 1491 wojska polsko-litewskie rozbiły tu siły tatarskie.

Miasto wielokrotnie padało ofiarą najazdów tatarskich, a w roku 1649 zdobył je Bohdan Chmielnicki[2]. Połowa zabudowy padła wówczas pastwą pożaru[2], prochy książąt zostały wyrzucone z grobów, kościoły zburzone, a synagoga zmieniła się w stajnię. Z Kozakami, a następnie ze Szwedami walczył Dominik Zasławski, nieudolny regimentarz spod Piławiec, którego Chmielnicki nazywał pogardliwie „Pierzyną”, a który odzyskał dobrą sławę w czasie bitwy pod Beresteczkiem.

Prywatne miasto szlacheckie położone było w XVI wieku w województwie wołyńskim[3].

Pod rozbiorami siedziba gminy Zasław(inne języki) w powiecie zasławskim guberni wołyńskiej.

Po Zasławskich miasto dostało się Sanguszkom, którzy rezydowali na Nowym Zamku aż do rewolucji październikowej[2]. Od 1907 miasto stanowiło część ordynacji zasławskiej. W 1920 Zasław i okolice były areną starć w wojnie polsko-bolszewickiej. Na mocy postanowień traktatu ryskiego Zasław wraz ze wschodnim Wołyniem znalazł się w granicach ZSRR.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 3500 osób. W styczniu 1943 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni było Gestapo, SD, niemiecka żandarmeria oraz ukraińska policja[4].

Panorama Zasławia na drzeworycie Józefy Kleczeńskiej (1882)

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Osoby związane z miastem[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani ze Zasławem (Ukraina).

Współpraca międzynarodowa[edytuj | edytuj kod]

Miasta i gminy partnerskie:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. http://ukrstat.gov.ua/druk/publicat/kat_u/2016/zb/06/zb_chnnu2016pdf.zip
  2. a b c d e f Antoni Urbański. Kresowe siedziby polskie, które uległy zagładzie: Zasław. „Tygodnik Ilustrowany”. 18, s. 355, 3 maja 1928. Warszawa: Gebethner i Wolff. 
  3. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 164.
  4. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1370.
  5. Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 71.
  6. Zasław. [dostęp 2013-09-14].
  7. Підписано угоду про співпрацю між Заславщиною і польською Островеччиною.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]