Izotiocyjaniany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Izotiocyjaniany (ITC) – sole lub estry kwasu izotiocyjanowego będące tautomerami rodanków (tiocyjanianów), a także analogami siarkowymi izocyjanianów. Zawierają jednowartościowy anion [N=C=S]
i należą do grupy pseudohalogenków. Niektóre z nich są wykorzystywane przy sekwencjonowaniu białek metodą degradacji Edmana.

Część estrów izotiocyjanianowych powstaje naturalnie podczas hydrolizy glukozynolanów występujących w niektórych roślinach, głównie w warzywach krzyżowych, np. kiełkach brukselki, kapuście, brokułach, jarmużu, wasabi i rzeżusze. Niektóre z tych związków wykazują działanie antykancerogenne[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Justyna Szwejda-Grzybowska, Antykancerogenne składniki warzyw kapustnych i ich znaczenie w profilaktyce chorób nowotworowych, „Bromatologia i Chemia Toksykologiczna”, XLIV (4), 2011, s. 1039–1046 [zarchiwizowane z adresu 2016-05-29].