Józef Antoni Kenig

Józef Antoni Kenig

porucznik artylerii
Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1897 Warszawa
Data i miejsce śmierci	16-19 kwietnia 1940 Katyń
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Błękitna Armia Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa III powstanie śląskie II wojna światowa Kampania wrześniowa
Odznaczenia

Józef Antoni Kenig (ur. 9 lipca 1897 w Warszawie, zm. 16-19 kwietnia 1940 w Katyniu) – porucznik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Stanisława i Matyldy ze Zwolińskich. Był bratem Mariana i Jana oraz wnukiem Józefa Keniga oraz Michała Antoniego Zwolińskiego.

Brał udział w I wojnie światowej w armii rosyjskiej. Później zaciągnął się do armii generała Józefa Hallera. Uczestniczył w III powstaniu śląskim. Został potem odznaczony Śląską Wstęgą Waleczności.

8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1135. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do dywizjonu artylerii zenitowej w Warszawie. W 1928 złożył egzamin na kapitana rezerwy. W 1934, jako porucznik rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IVI”.

Mieszkał w Szczuczynie, gdzie pracował jako urzędnik państwowy. Ożenił się z Jadwigą z Paszkiewiczów, pochodzącą z litewskiej rodziny ziemiańskiej.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Między 16 a 19 kwietnia 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie do stopnia majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Zobacz też

• Kenigowie
• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• Zbrodnia katyńska

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.