Józef Korzeniowski (historyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Korzeniowski
Ilustracja
Józef Korzeniowski (przed 1905)
Data urodzenia

1863

Data śmierci

1921

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Narodowość

polska

Krewni i powinowaci

Józef (dziadek)

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)
Grób Józefa Korzeniowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Józef Korzeniowski (ur. 1 października 1863 w Puławach, zm. 28 lutego 1921 w Rydze) – polski historyk i bibliotekarz, wydawca źródeł.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wnuk pisarza Józefa Korzeniowskiego. Uczył się w Puławach, a potem w Gimnazjum św. Anny w Krakowie[1]. Studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[2]. Bezpośrednio po studiach od 1886 do 1888 roku uczestniczył w badaniach prowadzonych pod kierownictwem prof. Smolki we włoskich archiwach i bibliotekach m.in. we Florencji i Wenecji[2]. Od 1885 roku zajmował się katalogowaniem i porządkowaniem zbiorów rękopisów w Bibliotece Czartoryskich w Krakowie[2]. W latach 1888-92 był sekretarzem Komitetu przy komisji literackiej Akademii Umiejętności zajmującego się wydawaniem „Biblioteki pisarzów polskich”[3]. W latach 1890-91 był asystentem Seminarium historycznego na Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. W latach 1891-92 w ramach stypendium im. Śniadeckich pracował w dziale rękopisów Cesarskiej Biblioteki Publicznej w Petersburgu i Archiwum Państwowym w Sztokholmie[2]. Od 1893 do 1896 roku był kierownikiem stacji naukowej w Paryżu. W tym okresie podczas poszukiwań jako pierwszy z polskich naukowców zainteresował się tzw. „Modlitewnikiem" Władysława Warneńczyka w 1894, przeprowadzając badania tego manuskryptu w Bibliotece Bodlejańskiej w Oxfordzie. W latach 1899–1905 zarządzał Biblioteką im. Wiktora Baworowskiego we Lwowie, porządkując zbiory i przygotowując je do udostępnienia[4]. Równocześnie od 1896 roku pracował jako amanuent (bibliotekarz II klasy) w Bibliotece Uniwersytetu Lwowskiego[5], a w 1903 został mianowany skryptorem (bibliotekarz I klasy)[6]. W latach 1905–1918 był kustoszem (starszym bibliotekarzem) w Bibliotece Jagiellońskiej[7]. Od 1912 roku członek korespondent Wydziału filozoficznego Akademii Umiejętności[8]. Od 1916 członek Rady Archiwalnej w Wiedniu dla powiatów Dobromil, Jarosław, Lisko, Przemyśl i Sanok[9].

Po koniec 1918 roku mianowany członkiem Rady Archiwalnej przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, był także doradcą w sprawach archiwalnych. Delegat na konferencję pokojową w Rydze (komisja ds. rewindykacji m.in. dzieł sztuki). Zmarł w trakcie Konferencji 28 lutego 1921 roku w Rydze. Pochowany został na warszawskich Powązkach w rodzinnym grobowcu rodziny Korzeniowskich obok swojego dziadka (kwatera 26-1-13)[10][11].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia i ordery[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazjum Nowodworskiego czyli św. Anny w Krakowie za rok szkolny 1882 s. 97
  2. a b c d e Skład Akademii Rocznik Akademii Umiejętności w Krakowie rok 1911/12 s. 29-30 [dostęp 10.01.2018]
  3. Akademia Umiejętności w Krakowie Kurier Lwowski nr 193 1888 z 13 lipca s. 5
  4. Biblioteka im. hr Baworowskich Kurier Lwowski 1900 nr 33 z 2 lutego s. 1-2
  5. Telegramy "Kuriera Lwowskiego" Wiedeń Dziennik Polski 1896 nr 147 z 23 czerwca s. 7
  6. Osobiste. Mianowania Kurier Lwowski 1903 nr 184 z 5 lipca s.4
  7. Skryptor biblioteki uniw. Kurier Lwowski 1905 nr z 1 kwietnia s.5
  8. Akademia Umiejętności Kurier Lwowski 1912 nr 235 z 23 maja s.5
  9. Mianowania konserwatorów w Galicji Kurier Lwowski 1916 nr 289 z 8 czerwca s. 5
  10. Cmentarz Stare Powązki: KORZENIOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-01].
  11. Nekrolog Kurier Warszawski R.101, nr 65 z 6 marca 1921 s. 15
  12. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 215.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]