Józef Oźmin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Oźmin
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1903
Kalisz

Data śmierci

25 czerwca 1999

Narodowość

polska

Alma Mater

Wyższa Szkoła Sztuk Zdobniczych w Poznaniu

Dziedzina sztuki

malarstwo

Grób Józefa i Łucji Oźminów

Józef Oźmin (ur. 19 kwietnia 1903 w Kaliszu[1][2], zm. 25 czerwca 1999 w Irlandii) – polski malarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kaliszu, gdzie ukończył Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki. Dalszą naukę kontynuował w Poznaniu, gdzie w 1919 ukończył Wyższą Szkołę Sztuk Zdobniczych. W 1920 jako ochotnik brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[2].

W 1930 wziął ślub z malarką Łucją Stanisławą Szwedą. W latach 1932–1938 studiował w akademii Andrégo Lhote'a, w Paryżu oraz w Regia Accademia di Belle Arti di Roma[3]. Józef i Łucja Oźminowie początkowo zamieszkali w Poznaniu, przenieśli się jednak do Warszawy (mieszkali w domu z pracownią na Saskiej Kępie[4]). Do końca życia wspólnie pracowali, sygnując razem swoje działa. Specjalizowali się w monumentalnym malarstwie ściennym, przede wszystkim o tematyce religijnej. Ozdobili freskami katedry w Pelplinie, Włocławku oraz wiele innych kościołów m.in. w Warszawie, Kielcach, Sieradzu, Swarzędzu[5], Krobii, Gniewkowie oraz Żytowiecku.

W 1944 podczas renowacji Kaplicy Najświętszej Marii Panny na Jasnej Górze w Częstochowie artyści odkryli wspaniałe freski Tomasza Dolabelli.

Małżeństwo pracowało także za granicą. We Włoszech ozdobili kościół Santa Aurelia, w pobliżu Cremony. W Polsce powierzono Oźminom odtworzenie – na podstawie czarno-białej fotografii – plafonu Bacciarellego w sali balowej Zamku Królewskiego w Warszawie[2].

Józef Oźmin uprawiał także malarstwo sztalugowe, głównie akwarele. W jego pracach dominowała tematyka biblijna, często również czerpał inspiracje z mitologii greckiej i rzymskiej.

Zmarł w wieku 95 lat w Irlandii, gdzie przebywał na wakacjach u syna. Został pochowany na Powązkach (kwatera 13-6-16)[6]. Kilka miesięcy później zmarła jego żona.

Za osiągnięcia w sztuce sakralnej Łucja i Józef Oźminowie otrzymali prestiżową nagrodę Świętego Brata Alberta.

Niektóre realizacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 19 kwietnia 1903. Kalendarium Południowej Wielkopolski. [dostęp 2019-04-19]. (pol.).
  2. a b c Grzegorz Janikowski, Józef i Łucja Oźminowie – artyści, którzy odtworzyli plafon Bacciarellego [online], Polska Agencja Prasowa, 19 marca 2021 [dostęp 2022-04-15] (pol.).
  3. Iwona Błaszczyk, Dzieło Łucji i Józefa Oźminów w starołęckim kościele św. Antoniego Padewskiego, [w:] Kronika Miasta Poznania 2009 Nr 4; Starołęka, Głuszyna, Krzesiny, Wydawnictwo Miejskie w Poznaniu, 2009, s. 275 [dostęp 2019-01-01].
  4. Józef i Łucja Oźminowie – artyści, którzy odtworzyli plafon Bacciarellego. dzieje.pl, 2021-03-20. [dostęp 2022-09-18].
  5. Swarzędz. Trasy turystyczne. swarzedz.pl. [dostęp 2016-04-17].
  6. Cmentarz Stare Powązki: OŹMINOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]