Język akha
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
617 tys.[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ahk | ||
| IETF | ahk | ||
| Glottolog | akha1245 | ||
| Ethnologue | ahk | ||
| WALS | akh | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język akha – język należący do grupy tybeto-birmańskiej, używany przez członków grupy etnicznej Akha, zamieszkującej w południowych Chinach, Birmie, Laosie i Tajlandii.
Niekiedy (zwłaszcza w Chinach) bywa uznawany za dialekt języka hani. W Chinach lud Akha uchodzi bowiem za jedną z grup Hani[2].
Od lat 50. XX w. powstały różne metody zapisu tego języka[3]. Często stosuje się alfabet łaciński. W Birmie i Tajlandii bywa zapisywany przy użyciu pisma birmańskiego bądź tajskiego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Akha, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ Victoria R. Williams: Indigenous Peoples: An Encyclopedia of Culture, History, and Threats to Survival (4 volumes). Santa Barbara: ABC-CLIO, 2020, s. 54. ISBN 978-1-4408-6118-5. OCLC 1108783575. [dostęp 2023-07-01]. (ang.).
- ↑ Ruijing Wang: Kinship, Cosmology and Support: Toward a Holistic Approach of Childcare in the Akha Community of South-Western China. Münster: LIT Verlag, 2019, s. 28, seria: Halle Studies in the Anthropology of Eurasia 38. ISBN 978-3-643-90888-9. OCLC 1137106547. [dostęp 2023-07-01]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).