Język sulka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sulka
Obszar

Nowa Brytania Wschodnia (Papua-Nowa Gwinea)

Liczba mówiących

2500

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna

Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej)

Status oficjalny
Ethnologue 4 edukacyjny
Kody języka
ISO 639-3 sua
IETF sua
Glottolog sulk1246
Ethnologue sua
WALS sul
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język sulka, także moglon[1]język papuaski używany na Nowej Brytanii w Papui-Nowej Gwinei (prowincja Nowa Brytania Wschodnia). Posługuje się nim 2500 osób[2].

Społeczność Sulka uchodzi za migrantów z Nowej Irlandii[3]. Na początku XX w. stwierdzono odosobniony charakter tego języka (i brak genetycznego związku z rodziną austronezyjską). Nie jest wyraźnie spokrewniony z żadnym innym językiem. H. Hammarström (2018) rozpatruje go jako język izolowany[2]. Powstał szczegółowy opis jego gramatyki (1962)[2][4].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sulka, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. a b c Hammarström 2018 ↓, s. 307
  3. Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 810.
  4. Joseph Schneider: Grammatik der Sulka-Sprache (Neubritannien). Posieux: Anthropos-Institut, 1962. OCLC 470007944. (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]