Język wachański
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 58 tys. | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-2 | brak | ||
| ISO 639-3 | wbl | ||
| IETF | wbl | ||
| Glottolog | wakh1245 | ||
| Ethnologue | wbl | ||
| WALS | wak | ||
| SIL | wbl | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język wachański (wakhi, wachi, wachni) – język z grupy języków pamirskich, spotykany wzdłuż górnego biegu rzeki Piandż (dawniej nazywanej Wachsz), w północno-wschodnim Afganistanie, na terytorium zwanym Wachanem. Posługują się nim również mieszkańcy przyległego pogranicza Tadżykistanu, Chin i Pakistanu.
Według Ethnologue (wyd. 22, 2019) posługuje się nim 58 tys. osób[1]. W 2007 r. oszacowano, że ma ok. 7 tys. użytkowników[2].
W Afganistanie jest zapisywany pismem arabskim. W Tadżykistanie używa się cyrylicy. W Pakistanie wprowadzono alfabet łaciński, ale jego użycie nie jest dobrze zakorzenione[1].
Uchodzi za zagrożony wymarciem[2]. W zależności od kraju w użyciu są również języki dari, tadżycki, urdu i mandaryński[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Wakhi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b van Driem 2007 ↓, s. 346.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- George van Driem: South Asia and the Middle East. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 283–348. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. ISBN 978-0-7007-1197-0. OCLC 47983733. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wachański w regionie Gojal, Pakistan
- Wakhi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2010-08-08] (ang.).