Język waskia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Język waskia (a. vaskia, woskia) – język papuaski używany w prowincji Madang w Papui-Nowej Gwinei, w północnej części wyspy Karkar. Według danych z 2007 r. posługuje się nim 20 tys. osób[1].

Znacznie wpłynął na austronezyjski język takia (również z wyspy Karkar), doprowadzając do przekształcenia jego składni i semantyki (ang. metatypy)[2].

Społeczność zamieszkuje zwarty geograficznie obszar, co sprawia, że zróżnicowanie wewnętrzne jest niewielkie[3]. Pewien dialekt waskia jest używany we wsi Tokain na wybrzeżu prowincji Madang[4].

Dokumentacją języka waskia zajmowali się badacze związani z Summer Institute of Linguistics, autorzy słownika z 1985 r.[5] We wcześniejszej publikacji z 1978 r. (Pacific Linguistics) zawarto dane gramatyczne i leksykalne[6]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Waskia, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. Heine 2008 ↓, s. 45.
  3. Ross i Paol 1978 ↓, s. 1.
  4. Barker i Lee 1985 ↓, s. 4.
  5. Barker i Lee 1985 ↓.
  6. Ross i Paol 1978 ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]