Język wiru
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
15 tys. (1981)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | wiu | ||
| IETF | wiu | ||
| Glottolog | wiru1244 | ||
| Ethnologue | wiu | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język wiru (a. witu) – język papuaski używany w prowincji Southern Highlands w Papui-Nowej Gwinei, przez grupę ludności w dystrykcie Ialibu[1][2]. Według danych z 1981 roku posługuje się nim nieco ponad 15 tys. osób[1].
Tworzy samodzielną gałąź w ramach języków transnowogwinejskich[2][3]. Być może jest bliżej spokrewniony z językami enga-kewa-huli (wskazują na to podobieństwa strukturalne i leksykalne, ale mogą to być zapożyczenia)[2].
Sporządzono opis jego gramatyki[1][2]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Wiru, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c d Pawley i Hammarström 2018 ↓, s. 71
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Wiru, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2022-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-14] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrew Pawley, Harald Hammarström: The Trans New Guinea family. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 21–195, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-002. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).