Języki adamawa-ubangi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Języki adamawa-ubangi, także: języki wschodnie adamawa – podgrupa języków nigero-kongijskich, według klasyfikacji Josepha Greenberga stanowiąca w niej osobną rodzinę, niektórzy językoznawcy włączają jednak języki adamawa-ubangi do wolta-kongijskich w obrębie podgrupy atlantycko-kongijskiej.

Grupa woltyjska obejmuje 112 języków używanych w Republice Środkowoafrykańskiej oraz na północy Kamerunu i Demokratycznej Republiki Konga. Niektórzy językoznawcy włączają do tej rodziny również część języków z terytorium Czadu, Sudanu Południowego i Nigerii. Języki tej grupy należą do najsłabiej poznanych w Afryce.

Języki tej grupy odznaczają się częściową harmonią wokaliczną.

Podział[edytuj | edytuj kod]

  • języki adamawa
    • grupa waja – 6 języków
    • grupa leko – 4 języki
    • grupa duru – 18 języków
    • grupa mumuye – 9 języków
    • grupa nimbari
    • grupa mbum – 7 języków
    • grupa bua – 9 języków
    • grupa kim
    • grupa day
    • grupa yungur – 5 języków
    • grupa kam
    • grupa jen – 2 języki
    • grupa longuda
    • grupa fali
    • grupa burak – 6 języków
    • grupa kwa
  • języki ubangi
    • grupa gbaya – 4 języki
    • grupa banda
    • grupa ngbandi
    • grupa sere – 6 języków
    • grupa ngbaka-mba – 9 języków
    • grupa zande – 5 języków

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]