Jacek Kajtoch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek Kajtoch
Ilustracja
Jacek Kajtoch, fot. Andrzej Walter (2012)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1933
Wadowice

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 2019
Kraków

doktor nauk humanistycznych
Specjalność: filologia polska
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1967
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Okres zatrudn.

1955–1961, 1972–1998

Instytut badawczy

Polska Akademia Nauk

Okres zatrudn.

1961–1972

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Złota Odznaka im. Janka Krasickiego
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Jacek Kajtoch (ur. 7 lipca 1933 w Wadowicach[1], zm. 13 stycznia 2019 w Krakowie[2]) – polski eseista i krytyk literacki, doktor nauk humanistycznych.

Ukończył studia magisterskie w zakresie filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1955. W 1967 r. uzyskał stopień doktora filologii polskiej[1] za rozprawę pt. Studia nad poezją polską na Śląsku w XIX wieku (Norbert Bonczyk i Konstanty Damrot) przygotowaną pod kierunkiem Wincentego Danka i obronioną w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie[3]. Był członkiem Kolegium „Zebry” w latach 1957–1958[1]. W 1955–1961 był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1961–1972 pracował naukowo w IBL PAN w Krakowie i równocześnie w 1962–1971 jako wykładowca w krakowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej. W 1972 powrócił na Uniwersytet Jagielloński, gdzie był do 1978 kierownikiem Podyplomowego Studium Dziennikarskiego[1]. Otrzymał nagrodę rektora UJ za osiągnięcia naukowe w 1977, 1986, 1989 i 1993[3].

Debiutował w 1956 r. na łamach tygodnika „Życie Literackie”[1] jako krytyk. Jest autorem bądź współautorem licznych antologii poetyckich i prozatorskich. Recenzował utwory literackie, zwłaszcza debiutantów, oraz brał czynny udział w życiu literackim Krakowa (zorganizował m.in. „Krakowskie Dni Poezji” czy „Krakowską Noc Poetów"). Współpracował z „Głosem Młodzieży” w latach 1964–1972[1]. W latach 1972–1973 był jednym z jurorów Nagrody im. Stanisława Piętaka[3].

Od 1970 członek Związku Literatów Polskich[4]. Pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego. W 1960–1974 był sekretarzem redakcji miesięcznika "Ruch Literacki"[1][4]. W 1969–1977 pełnił rolę sekretarza Komitetu Redakcyjnego serii PAN „Nauka Dla Wszystkich[1]. W latach 1981-1988 należał do grupy literackiej Nadskawie, której był współzałożycielem.

Mąż poetki Anny Kajtochowej, ojciec prasoznawcy Wojciecha Kajtocha.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Jacek Kajtoch otrzymał:

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Norbert Bonczyk, epik Górnego Śląska[1][5]
  • Konstany Damrot. Życie i twórczość literacka[1][6]
  • Nie tylko o autorach i książkach
  • Wspomnienia i polemiki[7]
  • Czy "mały realizm"? (antologia, wspólnie z J. Skórnickim)[1]
  • Debiuty poetyckie 1944-1960 (antologia, wspólnie z J. Skórnickim)
  • Rodowody.Antologia (wspólnie z J. Skórnickim)
  • Polska nowela współczesna.Antologia (wspólnie z T. Bujnickim)
  • Antologia noweli polskiej 1918-1978 (wspólnie z E. Sabelanką)
  • Jan Kurczab: Poczmistrz Pana Boga
  • Nadskawie (antologia)
  • Emil Zegadłowicz: Wiersze o miłości
  • Bez miłości nie można żyć (antologia)
  • Opowieści śląskie (wybór)
  • Edward Kozikowski: Wiersze wybrane
  • Strofy o poezji (antologia)
  • Aleksander Gałuszka: Wybór poezji

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n Pisarze ziemi krakowskiej. Informator. Irena Smorąg (red.). Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1976, s. 69.
  2. Danuta Sułkowska: Zmarł Jacek Kajtoch. [w:] Krakowski Oddział Związku Literatów Polskich [on-line]. 14 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-15].
  3. a b c Głębicka 1996 ↓, s. 14.
  4. a b Jacek Kajtoch [online], www.zlp-krakow.pl [zarchiwizowane z adresu 2013-10-23].
  5. J. Kajtoch, Norbert Bonczyk, epik Górnego Śląska, MBC.
  6. J. Kajtoch, Konstany Damrot. Życie i twórczość literacka, MBC.
  7. J. Kajtoch, Wspomnienia i polemiki, MBC.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]