Jacques Bergier

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacques Bergier
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1912
Odessa

Data i miejsce śmierci

23 listopada 1978
Paryż

Dziedzina sztuki

literatura, dziennikarstwo

Jacques Bergier (fr. wym. [ʒak bɛʀʒie], ros. Яков Михайлович Бергер; ur. 8 sierpnia 1912 w Odessie, zm. 23 listopada 1978 w Paryżu[1]) – chemik, członek francuskiego ruchu oporu, dziennikarz i pisarz pochodzenia polsko-żydowskiego[2].

Jego dziadek był rabinem, a ojciec stosunkowo zamożnym sklepikarzem. Matka, z domu Krzemieniecka, pochodziła z polskiej wioski, w której rodzina Bergierów schroniła się w trakcie rewolucji bolszewickiej. W 1925 r. przenieśli się do Francji z powodów ekonomicznych[2].

Był z wykształcenia chemikiem i poświęcił się badaniom w dziedzinie chemii jądrowej. Należał do zespołu przeprowadzającego pionierskie badania polonu[1].

W czasie II wojny światowej wstąpił do francuskiego ruchu oporu; był założycielem siatki Marco Polo. Rozwinął łączność radiową i opracował różne urządzenia do prowadzenia sabotażu i działań partyzanckich. Z Lyonu, gdzie wytwarzane były części do rakiet V-2, przekazywał do Londynu informacje wywiadowcze, które przyczyniły się do zbombardowania bazy tych rakiet w Peenemünde[1].

Jacques Bergier interesował się alchemią we Francji, co wyraził w książce napisanej wspólnie z Louis PauwelsemLe Matin des Magiciens (Poranek Magów), wydanie Gallimard w 1960. Bergier znany jest ze swoich zainteresowań poza naukowych, niektóre jego książki zaliczane są do ezoteryki i literatury science-fiction, inne do literatury szpiegowskiej.

Jacques Bergier wierzył w istnienie istot pozaziemskich, a także w ich wpływ na życie ludzi już od najdawniejszych czasów. Razem z Louis Pauwelsem tworzył literaturę nazwaną „realizmem fantastycznym”. Uważał jednak, że dziedzina badań nad tymi odrzucanymi przez oficjalną naukę wymaga ścisłego rygoru naukowego i tym się zajmował. Dla przykładu: nie wierzył w bajki o latających spodkach w powszechnym rozumieniu tego terminu, lecz zajmował się wyjaśnianiem fenomenu w sposób innowacyjny[3].

Został odznaczony Legią Honorową, Krzyżem Wojennym i Medalem Francuskiego Ruchu Oporu z Rozetą[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Jacques Bergier, at 66; French Science Writer And a Resistance Chief, „The New York Times”, 25 listopada 1978, s. 28 [dostęp 2023-09-13] (ang.).
  2. a b Charles Moreau, Jacques Bergier, Résistant et scribe des miracles [online], humanisme.canalblog.com [dostęp 2023-09-13] (fr.).
  3. Empatyczna korespondencja z Jacques’iem Vallée, przytoczona w „Amateur d’Insolite et scribe de Miracles JACQUES BERGIER (1912 – 1978)”, autor Marc Saccardi, wyd. ODS, 2008.