Jadwiga z Melsztyna (starsza)
 Leliwa | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1404 |
| Ojciec | |
| Matka |
Zofia (Ofka) |
| Mąż | |
| Dzieci | |
Jadwiga (Elżbieta) z Melsztyńskich Pilecka herbu Leliwa (zm. po 1404) – wojewodzianka sandomierska, kasztelanówna krakowska i wojnicka, łowczanka krakowska, starościna ruska i sandomierska, wojewodzina sandomierska, generałowa-starościna wielkopolska.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Była córką wojewody sandomierskiego i kasztelana krakowskiego Jana Melsztyńskiego oraz Zofii (Ofki), prawdopodobnie pochodzącej z Książa. Jej bratem był wojewoda krakowski Spytek Melsztyński (zm. 1399)[1]. Jadwiga została wydana za mąż za starostę ruskiego, a następnie przez krótki czas starostę generalnego wielkopolskiego, Ottona z Pilczy herbu Topór. Ze względu na podeszły wiek Ottona w chwili ślubu z Jadwigą, przypuszcza się, że była ona drugą żoną magnata[2]. Z małżeństwa tego pochodziła córka Elżbieta, późniejsza królowa Polski. Mąż Melsztyńskiej zmarł najprawdopodobniej przed 9 września 1385[3]. 15 lutego 1386 Jadwiga Pilecka została matką chrzestną nowego władcy polskiego Jagiełły, który przyjął imię Władysław[4].
Po 9 maja 1389 została wraz z córką uprowadzona przez śląskiego rycerza Wisła Czambora[5]. W 1390 kobiety zostały uwolnione przez rycerza morawskiego, Jana z Jičina. W podzięce za ocalenie Jadwiga i jej córka nadały karczmę z rybnikiem w Markowej Woli klasztorowi dominikanów w Łańcucie[6]. W latach 1402–1404 czyniła liczne zapisy dla wnucząt Jadwigi i Ottona, dzieci Elżbiety i Wincentego Granowskiego[7]. Dalsze losy Jadwigi z Melsztyna nie są znane.
Wywód przodków[edytuj | edytuj kod]
| 4. Spycimir Leliwita | ||||||
| 2. Jan Melsztyński | ||||||
| 5. Stanisława z Bogoryi i Skotnik | ||||||
| 1. Jadwiga Melsztyńska | ||||||
| 6. nieznany | ||||||
| 3. Zofia (Ofka) z Książa? | ||||||
| 7. nieznana | ||||||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rody magnackie Rzeczypospolitej, Warszawa 2009, s. 273.
- ↑ Z. Wdowiszewski, Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, Kraków 2005, s. 70–71.
- ↑ Z. Wdowiszewski, Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, Kraków 2005, s. 70.
- ↑ E. Rudzki, Polskie królowe, t. 1, wyd. II, Warszawa 1990, s. 69.
- ↑ K. Niemczyk, Kilka uwag do genealogii Elżbiety Pileckiej-Granowskiej i jej rodziny, Katowice 2009, s. 142.
- ↑ K. Niemczyk, Kilka uwag do genealogii Elżbiety Pileckiej-Granowskiej i jej rodziny, Katowice 2009, s. 142–143.
- ↑ Z. Wdowiszewski, Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, Kraków 2005, s. 259, przyp. 279.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rody magnackie Rzeczypospolitej, Hadrian Kamiński (oprac.), Marta Wilińska (oprac.), Małgorzata Ziemińska (oprac.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 263–264, 273, ISBN 978-83-01-15889-7, OCLC 750660860.
- Niemczyk K., Kilka uwag do genealogii Elżbiety Pileckiej-Granowskiej i jej rodziny [w:] I. Panic, J. Sperka (red.), Średniowiecze polskie i powszechne, t. 1 (5), Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2009, s. 142–143.
- Rudzki E., Polskie królowe, t. 1, wyd. II, Instytut Prasy i Wydawnictw Novum, Warszawa 1990, s. 69, 90, 97.
- Wdowiszewski Z., Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2005, ISBN 83-918497-2-4, s. 69–71, 259.