James Sargent Russell

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
James S. Russell
Ilustracja
Admiral Admiral
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1903
Tacoma

Data i miejsce śmierci

14 kwietnia 1996
Lakewood (Waszyngton)

Przebieg służby
Lata służby

1926–1965

Siły zbrojne

 US Navy

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania aleucka
wojna koreańska

Odznaczenia
Naval Aviator Badge
Medal Marynarki Wojennej za Wybitną Służbę (dwukrotnie) (Stany Zjednoczone)
Legionista Legii Zasługi z odznaką waleczności - trzykrotnie (USA)
Zaszczytny Krzyż Lotniczy (Stany Zjednoczone)
Medal Lotniczy z odznaką waleczności (Stany Zjednoczone)
Medal Pochwalny Sił Lądowych z odznaką waleczności (Stany Zjednoczone)
Medal Amerykańskiej Służby Obronnej Medal Kampanii Amerykańskiej (USA) Medal Kampanii Azji-Pacyfiku (USA) Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej (USA) Medal Armii Okupacyjnej (USA) Medal Służby Obrony Narodowej Medal Służby w Korei Medal ONZ za służbę w KOREI Order Zasługi dla Marynarki Wojennej (Brazylia) Medal Wyzwolenia Filipin Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Srebrnego Krzyża Orderu Jerzego I (Grecja) Order Peruwiańskiego Krzyża Zasługi dla Marynarki Wojennej (Peru) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001)

James Sargent Russell (ur. 22 marca 1903 w Tacomie, zm. 14 kwietnia 1996 w Lakewood w stanie Waszyngton) – amerykański wojskowy, admirał United States Navy, pilot morski okresu II wojny światowej, w latach 1958–1961 zastępca Szefa Operacji Morskich, 1962–1965 dowódca sił NATO w południowej Europie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

James S. Russell urodził się w Tacomie w stanie Waszyngton. Akademię Marynarki Wojennej ukończył w 1926, by po przeszkoleniu w bazie lotniczej w Pensacoli zostać skierowanym do lotnictwa morskiego. W ramach studiów podyplomowych uzyskał w 1935 dyplom inżyniera lotnictwa na California Institute of Technology.

W chwili przystąpienia Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej dowodził, w stopniu komandora podporucznika (Lieutenant Commander) dywizjonem VP-42 łodzi latających stacjonującym na Aleutach. Uczestniczył w kampanii aleuckiej, za którą został odznaczony m.in. Distinguished Flying Cross, Air Medal oraz Legion of Merit. Jego dywizjon miał znaczący udział w odnalezieniu Zera z Akutan. Od 1943 pełnił różne funkcje sztabowe, był między innymi dyrektorem departamentu w Bureau of Aeronautics, następnie powrócił na front wojny na Pacyfiku jako członek sztabu dowództwa grup uderzeniowych lotniskowców. Został wówczas po raz drugi odznaczony Legion of Merit.

Po zakończeniu działań wojennych służył w dowództwie sił okupacyjnych w Japonii, następnie dowodził lotniskowcem eskortowym „Bairoko” i lotniskowcem „Coral Sea” (1951–1952). Uczestniczył w testach atomowych na atolu Eniwetok w 1948, za co po raz trzeci otrzymał Legię Zasługi. Po okresie służby na lądzie i awansie do stopnia kontradmirała (Rear Admiral), w 1954 objął dowodzenie dywizjonem lotniskowców, by rok później zostać szefem Bureau of Aeronautics. Brał udział w pracach konstrukcyjnych naddźwiękowego myśliwca F-8 Crusader, za co został wyróżniony Collier Trophy w 1956. W 1958, już w stopniu admirała (Admiral), został zastępcą Szefa Operacji Morskich, zaś od 1962 do przejścia w stan spoczynku trzy lata później dowodził siłami NATO w południowej Europie.

Poza odznaczeniami amerykańskimi otrzymał także wiele sojuszniczych, w tym francuską Legię Honorową, Order Zasługi Republiki Włoskiej oraz grecki Order Jerzego I. Zmarł w 1996. Na jego cześć została nazwana Zatoka Russella na antarktycznym Morzu Amundsena[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • John T. Mason, Jr., The Pacific War Remembered: An Oral History Collection, Annapolis 2003, ISBN 1-59114-478-7