Jan Antoni Radomicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Antoni Radomicki
Herb
Kotwicz
Rodzina

Radomiccy herbu Kotwicz

Data i miejsce urodzenia

1690
Kalisz

Data i miejsce śmierci

27 kwietnia 1728
Lublin

Ojciec

Andrzej Aleksander Radomicki

Matka

Franciszka Czarnkowska

Żona

Dorota Bronisz

Jan Antoni Radomicki herbu Kotwicz (ur. 1690 w Kaliszu, zm. 27 kwietnia 1728 w Lublinie[1]) – starosta generalny Wielkopolski w latach 1726–1728, wojewoda inowrocławski w latach 1726–1728, marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1727 roku[2], starosta międzyrzecki w 1727 roku[3], starosta mosiński i osiecki[4].

Był synem Andrzeja Aleksandra, wojewody poznańskiego i Franciszki Czarnkowskiej córki Adama Uriela Czarnkowskiego, starosty międzyrzeckiego i osieckiego.

Przed 1712 ojciec przekazał mu starostwo osieckie. 23 lutego 1712 był marszałkiem sejmiku województw wielkopolskich w Środzie. Wybrano go wówczas na posła na sejm 1712. W czasie konfederacji tarnogrodzkiej wraz z całą rodziną stał po stronie Augusta II. W maju 1721 przebywał w Dreźnie u boku Augusta II, na sejmiku średzkim w lutym 1723 został wybrany w skład komisji skarbowej wielkopolskiej w Poznaniu, zabiegał też o urząd o strażnika koronnego. 14 stycznia 1726 stryj Maciej Radomicki zrzekł się na jego rzecz urzędu starosty generalnego wielkopolskiego. Po śmierci ojca w 1726 uzyskał starostwo mosińskie. We wrześniu 1727 został deputatem z województwa poznańskiego do Trybunału Koronnego, po czym z początkiem października jednogłośnie wybrano go w Piotrkowie na marszałka Trybunału. 19 marca 1728 zakończył piotrkowską kadencję Trybunału, 12 kwietnia był już w Lublinie, gdzie przewodniczył małopolskiej kadencji Trybunału Koronnego podczas trwania której zmarł. Pochowany został w rodzinnym majątku w Konarzewie.

Około 1720 poślubił Dorotę Bronisz, córkę Piotra Jakuba kasztelana kaliskiego. Z małżeństwa urodziło się 3 dzieci: Franciszka, późniejsza żona Władysława Józefa Szołdrskiego (zm. 1757), wojewody inowrocławskiego; Anna, późniejsza żona Augustyna Działyńskiego, wojewody kaliskiego oraz Władysława Rocha Gurowskiego, marszałka wielkiego litewskiego. Jedyny syn Augustyn (1726–1728), zmarł w wieku 2 lat. Wdowa po śmierci Radomickiego wyszła powtórnie za mąż za Stanisława Jabłonowskiego wojewodę rawskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
  2. ↑ Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 131.
  3. ↑ w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo międzyrzeckie wraz z Dorotą Bronisz, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 111.
  4. ↑ Urzędnicy kujawscy i dobrzyńscy XVI-XVIII wieku, opr. Krzysztof Mikulski, Wojciech Stanek przy współudziale Zbigniewa Górskiego i Ryszarda Kabacińskiego, Kórnik 1990, s. 227.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wojewodowie inowrocławscy

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Antoni_Radomicki&oldid=73425494”