Jan Bołoz Antoniewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Halfbricking (dyskusja | edycje) o 20:16, 21 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Jan Antoniewicz-Bołoz
{{{alt grafiki}}}
Jan Antoniewicz-Bołoz (przed 1901)
Data i miejsce urodzenia

3 maja 1858
Skomorochy koło Buczacza

Data i miejsce śmierci

29 września 1922
Bad Elster

Małżeństwo

Anna Bamberg[1]

Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Deodat Bołoz Antoniewicz (ur. 3 maja 1858 w Skomorochach koło Buczacza, zm. 29 września 1922 w Bad Elster) – polski historyk i teoretyk sztuki pochodzenia ormiańskiego.

Życiorys

Urodził się 3 maja 1858 w Skomorochach koło Buczacza[2]. Pochodził z ormiańskiej[3] rodziny szlacheckiej Antoniewiczów de Bołoz, był synem ziemianina Antoniego (w 1870 odnotowany jako członek czynny oddziału buczacko-czortkowsko-zaleszczyckiego c. k. Galisyjskiego Towarzystwa Gospodarczego we Lwowie[4]) i Albiny[5]. Kształcił się w gimnazjach bernardynów w Meranie, następnie w Bolzano i Krakowie. W 1876 podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, wkrótce jednak przeniósł się na germanistykę i romanistykę na tej samej uczelni (1876–1880); odbył ponadto studia filologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim, a w latach 1884–1886 studia z historii sztuki, estetyki i filozofii na uniwersytecie w Monachium. Obronił doktorat na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1880 na podstawie pracy Ueber die Enstehung des Schiller'schen Demetrius.

Od 1893 wykładał historię sztuki na Uniwersytecie Lwowskim; początkowo był profesorem nadzwyczajnym, od 1898 profesorem zwyczajnym. Kierował Katedrą Historii Sztuki Nowożytnej, a od 1894 także Instytutem Historii Sztuki; w roku akademickim 1902/1903 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego. W latach 1894–1918 był ponadto konserwatorem zabytków sztuki w Urzędzie Konserwatorskim we Lwowie.

Zajmował się historią sztuki renesansowej i współczesnej, teorią sztuki, a także historią literatury polskiej. Badał m.in. twórczość Tycjana i Leonarda da Vinci oraz dekorację rzeźbiarską Kaplicy Zygmuntowskiej. Opracował pierwszy polski zarys historii malarstwa, ze szczególnym uwzględnieniem polskich malarzy XVIII i XIX wieku; zajmował się twórczością Grottgera, urządzał wystawy malarskie (m.in. Malczewskiego).

W 1897 został członkiem-korespondentem, w 1914 członkiem czynnym Akademii Umiejętności. W 1920 należał do grona współzałożycieli Towarzystwa Naukowego we Lwowie. Od 1920 był prezesem Polskiego Związku Historyków Sztuki (a także prezesem Oddziału Lwowskiego związku).

Twórczość

Ogłosił ponad 130 prac naukowych, m.in.:

Przypisy

  1. ↑ Notatka informacyjna, s. 2.
  2. ↑ Skomorochy (3), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 692.
  3. ↑ Remigiusz Okraska, Za Korzenie.Ludy. Ormianie Polscy. http://zakorzenianie.most.org.pl/za8/04.htm
  4. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: galicyjska drukarnia rządowa, 1870, s. 574.
  5. ↑ Antoniewicz Jan. [W:] Polski Słownik Biograficzny. Uzupełnienia i sprostowania do tomów 01-40. Warszawa – Kraków, 2002, s. 7.

Bibliografia

  • Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A–J, Wrocław 1983

Literatura uzupełniająca

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Bołoz_Antoniewicz&oldid=52936766”