Jan I (książę Neapolu)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan I
Książę Neapolu
Okres

od 711
do 719

Poprzednik

Cezar II

Następca

Teodor I

Dane biograficzne
Data śmierci

719

Jan I - książę Neapolu od września 711 do śmierci, prawdopodobnie w 719[1].

Głównym źródłem o jego rządach jest Catalogus Beneventanus (znany również jako Chronicon ducum et principum Beneventi, Salerni, et Capuae et ducum Neapolis). W 716, gdy przez Neapol przetoczyła się zaraza, Romuald II książę Benewentu zajął zamek w Cumae. Papież Grzegorz II natychmiast nakazał mu zwrócić zamek i zaproponował odszkodowanie. Romuald nie przystał na to, więc Jan poprowadził armię przeciwko niemu w 717 i zaatakował Cumae. Neapolitańczycy zajęli warownię zabijając około 300 Longobardów i biorąc 500 do niewoli. Zgodnie z obietnicą papież wypłacił 70 funtów złota.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W tym roku pojawia się nowy książę

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Storia di Napoli. T. II: L'Alto Medioevo. Neapol: Società editrice storia di Napoli, 1969, s. 38–40. (wł.).
  • Alberto M. Ghisalberti: Dizionario Biografico degli Italiani. T. 55: Ginammi-Giovanni da Crema. Rzym: Istituto della Enciclopedia italiana, 2000. (wł.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]