Jan Kanty Bartnik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ojciec Jan Kanty Bartnik OFM
Stanisław Bartnik
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1934
Biedaczów, Polska

Data i miejsce śmierci

28 grudnia 2004
Przeworsk, Polska

Gwardian Klasztoru oo. Bernardynów i Proboszcz Parafii pw. Świętej Barbary w Przeworsku
Okres sprawowania

1984-1993

Dziekan Dekanatu Przeworsk II
Okres sprawowania

1987-2000

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

bernardyni

Śluby zakonne

17 marca 1957

Prezbiterat

3 maja 1959

Jan Kanty Bartnik OFM (ur. 5 sierpnia 1934 w Biedaczowie, zm. 28 grudnia 2004 w Przeworsku) – polski duchowny katolicki, bernardyn.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 sierpnia 1934 w Biedaczowie k. Żołyni. 28 sierpnia 1950 wstąpił do nowicjatu Zakonu Bernardynów. 29 sierpnia 1951 złożył pierwszą profesję zakonną. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne oo. Bernardynów w Kalwarii Zebrzydowskiej. 3 maja 1959 przyjął święcenia kapłańskie poprzedzone złożeniem wieczystych ślubów zakonnych 17 marca 1957.

W 1959 objął funkcję wikariusza, a w 1960 syndyka klasztoru w Kalwarii Zebrzydowskiej, którą pełnił do 1963. W latach 1963-1966 był wikarym w klasztorze w Opatowie. W 1966 mianowany gwardianem tego klasztoru. W 1969 objął funkcję ekonoma w Wyższym Seminarium Duchownym oo. Bernardynów w Kalwarii Zebrzydowskiej, którą pełnił do 1975. W czasie wizytacji prowincji w 1975 był sekretarzem wizytatora generalnego.

W latach 1975-1981 był gwardianem i ekonomem klasztoru rzeszowskiego oraz proboszczem Parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Rzeszowie. W 1981 przestał być gwardianem klasztoru, pełniąc nadal funkcję proboszcza do 1984. Zainicjował w klasztorze prace remontowo-budowlane, rozszerzenie zaplecza gospodarczego, przygotowanie sal duszpasterskich. W latach 1982-1984 współorganizował Komitet Pomocy Internowanym, Aresztowanym i Potrzebującym Pomocy. Organizacja obejmowała opieką działaczy z całej diecezji przemyskiej: internowanych, więzionych, prześladowanych, zwolnionych z pracy.

Następnie przełożeni skierowali go do Przeworska, gdzie w latach 1984-1993 był gwardianem i ekonomem klasztoru oraz proboszczem Parafii św. Barbary w Przeworsku. Przeprowadził w konwencie przeworskim prace remontowe - wymieniono w klasztorze stropy i więźbę dachową oraz pokryto klasztor blachą miedzianą. 1 stycznia 1987 mianowany dziekanem dekanatu Przeworsk Wschodni oraz wizytatorem religii na jego terenie. Został również członkiem Rady Kapłańskiej Archidiecezji Przemyskiej.

Zainicjował budowę klasztoru bernardyńskiego w Żurawiczkach. W 1993 został pierwszym gwardianem klasztoru i proboszczem Parafii Matki Bożej Różańcowej w Żurawiczkach. W 1999 powrócił do Przeworska, posługiwał jako spowiednik i kaznodzieja. W 2000 zakończył pełnienie funkcji dziekana. Stracił przytomność, przygotowując się do odprawienia Mszy 26 grudnia 2004. Zmarł dwa dni później w przeworskim Szpitalu Rejonowym.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]