Jan Kanty Lenczowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Kanty Lenczowski
Biskup tytularny Abdery
Herb duchownego
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

22 października 1721
Kamieńsk (Wołyń)

Data śmierci

24 sierpnia 1807

Biskup pomocniczy krakowski
Okres sprawowania

1767–1807

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

8 sierpnia 1751

Nominacja biskupia

31 sierpnia 1767

Sakra biskupia

1768

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1762

Konsekrator

Feliks Paweł Turski

Współkonsekratorzy

Jerzy Mikołaj Hylzen
Krzysztof Hilary Szembek

Jan Kanty Lenczowski (ur. 22 października 1721 w Kamieńsku na Wołyniu, zm. 24 sierpnia 1807) – ksiądz katolicki, biskup pomocniczy diecezji krakowskiej dla okręgu lubelskiego[1], dziekan kolegiaty lubelskiej, kanonik chełmski i krakowski, doktor obojga praw[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kamieńsku, w diecezji łuckiej na Wołyniu, w rodzinie szlacheckiej legitymującej się herbem Strzemię[3]. 8 sierpnia 1751 otrzymał święcenia kapłańskie. Kształcił się w Akademii Zamojskiej. Mianowany w 1758 proboszczem w Rykach (funkcję tę sprawował do 1802)[4]. W 1760 objął probostwo w Czemiernikach oraz został dziekanem kapituły lubelskiej. W 1762 uzyskał doktorat obojga praw.

6 marca 1767 mianowany przez biskupa Kajetana Sołtyka biskupem pomocniczym diecezji krakowskiej dla okręgu lubelskiego[5]. 31 sierpnia 1767 uzyskał od papieża Klemensa III potwierdzenie tego wyboru oraz nominację na stolicę tytularną Abdery. Sakrę biskupią przyjął w 1768[6]. Otrzymał od biskupa Sołtyka prawo do wykonywania czynności pontyfikalnych i obsadzania probostw na terenie województwa lubelskiego. Od 1770 również prawo noszenia infuły na tym terenie[3].

W 1773 został kanonikiem, a następnie archidiakonem sandomierskim. W 1790 roku był członkiem Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej dla ziemi lubelskiej i powiatu urzędowskiego województwa lubelskiego[7]. W 1797 roku został archidiakonem lubelskim. Funkcje te pełnił prawie do swojej śmierci. Po utworzeniu diecezji lubelskiej w 1805 pozostał na jej terenie[1]. Zmarł 24 sierpnia 1807.

Odznaczony Orderem Świętego Stanisława w 1788 roku[8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kościół lubelski 1805 – 2005. Poczet biskupów lubelskich. KUL – Biblioteka uniwersytecka. [dostęp 2012-01-24].
  2. Jan Wiśniewski, Katalog prałatów i kanoników sandomierskich od 1186-1926 r. tudzież sesje kapituły sandomierskiej od 1581 do 1866 r., Radom 1928, s. 177.
  3. a b Piotr Biliński: Żywoty Biskupów sufraganów krakowskich. Tygodnik Salwatorski, nr 5/320, 2001-02-04. [dostęp 2012-01-24].
  4. Tomasz Niemirowski: Encyklopedia Ryk. Urząd Miejski w Rykach. [dostęp 2012-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-31)].
  5. Bolesław Kumor: Dzieje diecezji krakowskiej do roku 1795, Tom 2. Kraków: Wyd. Św. Stanisława BM Archidiecezji Krakowskiej, 1999, s. 107–109. ISBN 83-87960-03-9.
  6. Giovanni Lenczowski w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)
  7. Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy. Zaymuiący różne Wiadomości, Rządowe, Handlowe, Ekonomiczne, Fabryczne, Kontraktowe na Dobra, Summy, i Produkta. Zajmujący 3 miesiące kwiecień may czerwiec 1790. R.5. T. II., s. 392.
  8. Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792, czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, s. 412.