Jan Kosznicki

Jan Kosznicki (ur. 6 lipca 1892 w Żukowie, zm. 9 listopada 1939 koło Górnej Grupy) – polski nauczyciel, działacz społeczny.

Pochodził z rodziny chłopskiej, był synem Augustyna i Matyldy Ptach. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Żukowie kontynuował naukę w seminarium nauczycielskim w Grudziądzu (lub w Kwidzynie), zdając egzamin dojrzałości i uzyskując uprawnienia do wykonywania zawodu nauczyciela. Był ranny na froncie I wojny światowej. Po wojnie pracował w szkole powszechnej w Ostrowitem koło Chojnic.

Po pewnym czasie przeniesiony do pracy do Czerwińska koło Starogardu, był w miejscowej szkole powszechnej nauczycielem języka polskiego, historii i matematyki, a także pełnił funkcję kierownika. Jako przyrodnik amator doprowadził do założenia przy szkole cieplarni, był też zaangażowany w działalność Towarzystwa Pszczelniczego, w którym pełnił obowiązki sekretarza. Prowadził ponadto chór szkoły. We wsi wykonywał obowiązki sołtysa oraz przewodniczącego obszaru dworskiego, zajmował się m.in. problemem respektowania warunków płacowych wobec pracowników niemieckich majątków ziemskich. W 1929 był rozjemcą Sądu Grodzkiego w Nowem nad Wisłą na obwód Ostrowite.

Wybuch II wojny światowej zastał go w Czerwińsku i tamże w październiku 1939 aresztowany został przez gestapo. Po krótkim pobycie w więzieniu w Nowem nad Wisłą został 9 listopada 1939 rozstrzelany w pobliżu Górnej Grupy koło Grudziądza.

Był żonaty (Olga z domu Firyn), miał syna Mieczysława. 17 listopada 1957 na budynku szkoły w Czerwińsku odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową.

Bibliografia

• Ryszard Szwoch, Słownik biograficzny Kociewia, tom 2. Starogard Gdański: Towarzystwo Miłośników Ziemi Kociewskiej, 2006, s. 135-136 (z fotografią).